Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
S A Y E Z E N
.
Çetük Şehri
Akşam
Gözyaşlarının kulaklarını doldurduğu cadı, gelen ölümünü inkar ediyordu. Bileklerini acıtarak masaya kilitleyen sarmaşıklara, Ahzem'in ateş gözlerinin umutsuzca ıslaklığına, cadının elinde çevirdiği hançere inat inkar ediyordu. Beklenmeyen her ölüm gibi gerçekten uzak ve dehşet vericiydi. Bu şekilde olamaz ve bu şekilde bitemezdi. Zihni tüm olanları inkar ediyordu.
Gözlerini Ahzem'in çaresizlikle açılmış, kendisininkilerden inatla ayrılmayan gözlerine dikti. Adamın dediği her şeyi duymuştu, edilecek tüm sözler edilmişti ama hiçbir şey kafi değildi. Son düşünceleri, bebeğine hiç sarılamayacak olduğu gerçeği altında ezilmişti. Düşünemiyordu. Elleri karnına doğru giderken sarmaşıklardan kurtulmak için çabalamayı asla bırakmamıştı. Ama ulaşamıyordu.
Bebeği sessizdi. Kabullenmiş miydi yoksa ölümü? Annesinin yaşadığı tüm sıkıntı içinde fazla uysaldı. Babası böyle değildi, diye düşündü Sayezen. Kocası asla olayların kendi menfaatine karşı olan gelişmelerine boyun eğmezdi. Gözlerinin önünde bir fırtına canlandı bir anda kadının. Görüntüleri engelleyemedi. Kocasının azimli dalgalarla nasıl da dövüştüğünü hayal etti. Hayatla kavgası bitmeyen bir adamın ölüme direnişi nasıl olmuştu? Sayezen'in ise ölü kocasına kavuşmak için günleri saydığı söylenemezdi. Yapması gereken daha çok şey vardı. Önce bebeğini kucağına almalıydı.
Dişlerini sıkıyordu şimdi. Hiçbir şekilde kibar değildi gelene karşı. Ölümü iyi ağırlamayacaktı. Öfkesi köpürüp dalga dalga vururken yüreğinde, tek yapabildiği kendi çaresizliğine küfretmekten başka bir şey değildi. Ahzem ona yalnız değilsin derken yalnızlığı, terk edilmişliği, göğsünün ortasında çırpınan kalbinin derinliklerinde hissediyordu.
