Bir eylül akşamında hem bir günaha saplanmış, hemde bir sevdaya tutulmuştum. Ne geri dönecek cesaretim, ne de kaçacak kadar yürekli bir kadındım.
Bir yalana inanmıştım, gözlerimin içine bakarak sevda türküleri söyleyen adamı kendi ellerimle defalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
G Ü N A H
İ H T İ L A F
17
Bölüm şarkısı, " Onurcan Özcan- hırka
Elimden kayıpgidenlerle, elimle kaybettiklerim arasında dünyaca fark vardı. Bilemiyordum, çoğu zaman. Kestiremiyordum artık hiç bir şeyi. En ufak bir sarsıntı da bile, yerle bir olmayı nasıl beceriyordum, ne zaman ayağa kalkacak olsam birinden darbe yemeye alışmıştım.
Hakan öyle öfkeli duruyordu ki,sanki biraz sonra tüm apartmanı başımıza yıkacak gibi, Evin öyle çok ağlıyordu ki, ikisinin arasındaki öfke, nefret bitmek bilmiyordu. Hakan gerçekler demişti, hangi gerçeklerdi bunlar?
Arkamdan adım seslerini duyduğumda Araf'ın geldiğini anladım. " Hakan, " diye konuşmaya başladığında, " Sen karışma abi bu sefer, bu sefer sen karışma. ", Dediğinde sözleri yarıda kalmıştı.
" Söylesene Evin, hadi, kime çalıştığını anlat. Yoksa korkuyor musun. ", Dediğinde yüzünde acı bir tebessüm belirdi. Kendine yediremediği bir şeyler vardı.
" Hakan bırak. " Diye uyardığında Araf, sesi yüksek çıkmıştı. Olduğu yerinden ayrılıp, yanına vardığında boğazını sıktığı Evin'i elinden almaya çalıştı lakin başaramadı. " Öldüreceksin Hakan bırak. " Araf diye bağırdığımda Evin'in yüzü kızarmış ve artık elleri boşluğa düşmüştü. Hakan'ı kendine çekip geriye ittiğinde, bağırmaya başlamıştı. ' Kendine gel Hakan. "
Hakan delirmiş gibi bir sağa sola giderken, yere düşen evin'in yanına vardım. " Evin, iyi misin dediğimde, başını yerden kaldıramadı.
" Anlatsana lan her şeyi, niye susuyorsun." diyebağırdığında, ellerini dizlerimin üzerine koyup, özür dilemeye başladığında, Hakan gülmeye başladı.
" Yardım etmeye çalıştığınız, kurtarmaya çalıştığın kızın kim olduğunu bilsen böyle yardım eder miydin acaba. "
Kısık ve ağlamaklı sesi ile konuşmaya çalıştı.
"Eğer seni vurmasaydım, seni öldüreceklerdi yemin ederim tehdit ettiler. Ben sana bir şey-"
Hakan elindeki telefonu Evin'edoğru fırlattırken duvarın dibinde yerle bir olmuştu. " " Yalan söyleme, hala yalan söylemeye devam ediyorsun. "
Araf Hakan'ın yanına varıp yeter dediğinde, Hakan hala evinin üzerindeki tehdit bakışlarını çekmiş değildi. " Yeter Hakan. " Dediğinde Hakan'ın omzuna attığı kolları ile yukarıya götürmeye çalışıyordu.
