Bir eylül akşamında hem bir günaha saplanmış, hemde bir sevdaya tutulmuştum. Ne geri dönecek cesaretim, ne de kaçacak kadar yürekli bir kadındım.
Bir yalana inanmıştım, gözlerimin içine bakarak sevda türküleri söyleyen adamı kendi ellerimle defalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm şarkıları
Akis- Yanıyor içim Şehreküstü - Gel dokun Badem- Sen ağlama Mazhar Alanson-Yandım Göksel-Aşkın yalanmış Şebnem Ferah-Masum değiliz Uğur Bozdağ- Uçurumlar Lara- İhanetin Bekçisi Mavi Gri-Ben sende yandım Mavi Gri -Yerle bir olurum Çağan Şengül -Veda Sezer Sarıgöz-Ne ay geceden
G Ü N A H
CEHENNEM
47
Biri beni feci yaraladı ama, ona bıçağı ben verdim. Yüreğime mayın döşedim. Cesaret edebilirsen yürü topraklarımda demiştin. Sonuna geldiğimde, aslında bunun bir sonunun olmadığını gördüm. Bundan daha acı bir şey yok. İmkansız olmuşuz, hayattayken üstelik.
Kimi kendime yakın hissettiysem aslında aramızda uçurumların var olduğunu gördüm, bundan daha büyük bir hayal kırıklığı yoktu içimde.
Hani bir gün bana demiştin ya, dünyanın neresine gidersen git, dünyanın neresinde olursa olayım ben yine de seni sokağın başında bekliyor olacağım.
Ben o sokağa geldim Ali, sokağın başında yerdeki cesetlerimizi gördüm. Elim kana bulanmıştı, gözlerim yaşlıydı,kalbim kaskatı, ellerim ise bir günaha saplanmış gibi kapkaraydı.
Bir eylül ayının soğuk gecesinde bulmuştum onu. Soğuktu, aynı zaman da bir şehri yakacak güçte olan ateşten gözleri vardı. Üşüyordum her kış, ısınmak bilmeyen ellerim ve hiç ısınmayan ayak uçlarım vardı. Kirpik uçlarıma kadar hissettiğim kışın soğukluğunun yanında bir de yanlızlık vardı. Bir duvardan farksızdım o zamanlar. Bırakın konuşmayı iki kelime etmeye dahi üşeniyordum.
Herkese bu kadar sağır ve dilsiz iken, ona hiç ait olmadığım evin perdelerinden dahi bahsetmek istiyordum.
En soğuk günün gecesinde dahi güneşi yanı başımda gibi hissettiren adamdı o. Buz gibi bir gecenin koynunda, tek başına bir odada uyumaya çalışırken bile onu düşünmek avuç içlerimin terlemesine neden oluyordu. Yüreğim takılmıştı bir kere ona, ellerine dokunmuştum, gözlerini sevmiştim onun. Alevden olan dudaklarından kendime bir pay edinmiştim. Nasıl unutup, nasıl silip atabilirdim bunu bilmiyordum ki. Hemde hiç bilmiyordum. O Eylül sabahı gözleri zihnimin bir köşesine takılıp kalmıştı. Çocuktum daha, geçer sanmıştım. Onu görünce delice atan kalbim büyüdüğünde unutur sanmıştım. Çocuktum daha, bu sevdaya tutulduğum da, henüz ellerim kirlenmemişti, gözlerimi henüz bir şahit olmamıştı, ruhum bir günaha ortak olmamıştı. Günler,aylar yıllar geçti üzerinden ama değişen hiçbir şey olmamıştı. Ne gözlerini unutabilmiştim, ne de onu. Hakkım vardı, o gözleri kim görse vurulurdu şehirler öteden.
