Bir eylül akşamında hem bir günaha saplanmış, hemde bir sevdaya tutulmuştum. Ne geri dönecek cesaretim, ne de kaçacak kadar yürekli bir kadındım.
Bir yalana inanmıştım, gözlerimin içine bakarak sevda türküleri söyleyen adamı kendi ellerimle defalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sezen Aksu - git Onurcan Özcan- yaramızda kalsın.
G Ü N A H
A R Z U
18
İlk defa görmediğime yemin edebilirdim onu.
Ve ilk defa tatmadığım gibi aşkı,zamanların en zihne mühürlendiği anlara denk düşmeli yüzün, yoksa her bir çizginin yolları yüreğime götüremezdi beni.
Bilmediğim yollarda adımlar atıyorum, herkes kadar korkak, yalnızca sen kadar cesur.
Zaman dar yar, yoksun ya uzuyor saniyeler, ikide bir atıyor, bir çeşit mucizesin sen hem hatırlatıyor ölümü, hem uzatıyorsun yaşamı.
Ne denli, ne denir hiç bilmiyordum.
Üzerimdeki ağırlığın, rüyalarımda rahat bir uyku geçirdiğim bir sabahtı. Güneşin ışıkları yüzüme vurduğunda, saçlarımın arasında bir el hissettim. Hayran gözleri ile beni süzdüğünü gördüm. " Günaydın güzelim. " Dediğinde üzerindeki kıyafetlerin dün geceye ait olmadığını fark ettim. Muhtemelen eve geçip değiştirmişti.
" Günaydın. " Dedim dudaklarına bir öpücük bırakırken.
Yüzündeki gülümseme çoğalırken, aynı zamanda omzuma bir öpücük bıraktı. " Kim her sabah böyle uyanmak istemez ki. " Dediğinde iç çekti.
" Bir yere mi gideceksin" dediğimde başını salladı. " Gideceğim, ama sonra seni almaya geleceğim. "
" Evin'le alakalı mı." dediğimde, " Evet oda var, fakat halletmem gereken birkaç işim daha var. "
" Kahvaltı yaptın mı diye sorduğumda, " Hayır." dedi, ama çocuklar ekmek almıştı senin içinde, mutlaka yap kahvaltını dediğinde telefonu çalmaya başlamıştı.
Ayağa kalkacak iken, müsade etmedi. " Saat daha erken, sen uyumana bak, seni görünceye kadar Allah'a emanet ediyorum. " Sende Allah'a emanet'sin dediğimde kapıdan çoktan çıkmıştı.
Yaklaşık birkaç saat sonra uyanıp, birkaç bir şey atıştırmıştım. Bugün okulun son günüydü, üzerime giydiğim kıyafetler oldukça şık ve özenliydi. Masanın üzerinde duran telefonum titreyince mesaj bildirim sesi geldi. Dışarıya çıkarken, botlarımıgiyiyordum. Durağa doğru yürürken, aynı zamanda videonun yüklenmesini bekliyordum.. videoda bomboş bir araziden başka hiç bir şey gözükmüyordu. Sandalyenin üzerinde duran bir adam ve başına silah tutulmuş biri vardı. Sesi iyice açtığımda ise, bu sesin Araf'a ait olduğunu gördüm.. endişe ve korku ile videoya dikkat kesildiğimde, video sona ermişti. Ne yapacağımı bilemeyerek hemen telefondan olduğu gibi Araf'ı aramıştım. Fakat kapalıydı telefonu. Birkaç kez daha aradığım halde açmamıştı. Hemen telefondan Hakan'ı aradığımda onun da telefonunun kapalı olduğunu gördüm .bir hışımla biraz önce çıktığım evden geri çıkarken yukarı kata çıktım. Kapıyı defalarca çalmama rağmen kimse açmamıştı. Ne yapacağımı, nasıl hareket edeceğimi unutmuş vaziyetteydim. Video gelen numarayı aradığımda çalıyordu aşağıya inerken, polise haber verip vermemek arasında kalmıştım. Evin'in bahsettiği adamlar bunlar olabilir miydi? Ama Araf, kolay kolay tuzağa düşmezdi, sabah işim olduğunu söylemişti.
