Zawgyi
"ဘယ္လိုလဲ မင္းဆက္ … အဆင္ေျပလား"
မင္းဆက္ရာက လက္ထဲမွဖုန္းျပာေလး၏မ်က္နွာျပင္ကို မ်က္လံုးအနားထိ ေသခ်ာစြာတိုးကပ္ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းႏွစ္ခ်က္ဆင့္ၿငိမ့္ျပကာ ခင္ပိုးအိကိုျပန္လည္ကမ္းေပးလိုက္သည္။
ဆည္းဆာေနညိဳခ်ိန္ျဖစ္သည့္အတြက္ ပုဂံေကာင္းကင္၌ ငွက္မ်ားတစ္အုပ္ၿပီးတစ္အုပ္ျဖတ္သန္းသြားလာေနၾကသည္။ တိတ္ဆိတ္ေသာဝန္းက်င္ျဖစ္၍ ငွက္တို႔၏ေတာင္ပံခတ္သံကိုပင္ အတိုင္းသားၾကားေနရေလ၏။
ဧရာဝတီျမစ္ကမ္းနဖူးထက္က မင္းဆက္တို႔ေရာက္႐ွိေနရာ ေက်ာက္မ်က္ေမွာ္ဘုရားဟာလည္း ပုဇြန္ဆီေရာင္တိမ္တိုက္တို႔ေအာက္၌ နီေဆြးေသာအဆင္းေရာင္ျဖင့္ ပကတိၿငိမ္သက္လ်က္အိေျႏၵႀကီးစြာတည္႐ွိေနပါသည္။
"ပံုေလးေတြကေတာ္ေတာ္လွတယ္ဟဲ့ … ငါႀကိဳက္တယ္"
"အဲ့ဒါ ဓာတ္ပံုဆရာေတာ္လို႔ေလ"
"ေအာင္မာ … ငါ့ရဲ႕နဂိုအလွေၾကာင့္လည္းပါပါတယ္ေနာ္၊ ဘာတဲ့ … ျမန္မာစကားပံု႐ွိပါတယ္ … နဂို႐ွိလို႔နဂါးထြက္တယ္ဆိုလား"
"ေအး … အဲ့ဒီထြက္လာတဲ့နဂါးကို နင့္အိမ္ပဲေခၚၿပီးကိုးကြယ္ထားလိုက္"
ထိုအခါ ပိုးအိက မင္းဆက္ကိုဆတ္ခနဲေမာ့ၾကည့္ၿပီး …
"ဘာလဲ … ငါေျပာတာမွားလို႔လား"
"မမွန္တာပဲ႐ွိတာပါ"
"ဒါဆိုအမွန္ကဘာလဲ"
"ေျပာျပလည္း ခဏနဲ႔ေမ့မွာကိုမ်ား … အဂၤလိပ္စကားပံုေတြကိုေတာ့ နင္ မႊတ္ေနေအာင္ေတာ္တာပဲေလ"
စင္စစ္မွာမူ မင္းဆက္ရာသည္ ျမန္မာစာ၊ျမန္မာစကားႏွင့္ပတ္သတ္၍ ခင္ပိုးအိ၏အေလးအနက္မ႐ွိျခင္းအေပၚ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနျခင္းပင္။
မင္းဆက္ေျပာတာလည္း မမွားသည္မို႔ ပိုးအိကေတာ့ လ်ွာေလးထုတ္ကာ ဇက္ကေလးပုသြားပါေလသည္။
"ေဒၚေလးႏုကေျပာတယ္ … နင္ ဆြစ္(switzerland)ကိုျပန္သြားဦးမွာဆို"
လြန္ခဲ့ေသာရက္က မင္းဆက္ဟိုတယ္ကျပန္လာခ်ိန္တြင္ ယြန္းဆိုင္၌ မမျမန္းႏွင့္ ပိုးအိ၏မိခင္တို႔စကားလက္ဆံုက်ေနရာမွ နားစြန္နားဖ်ားၾကားလိုက္ရေသာအေၾကာင္းအား ပိုးအိကို အတည္ျပဳေမးျမန္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
