Zawgyi
ေဖ်ာ့ေတာ့ေသာလေရာင္သည္ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းနယ္နိမိတ္အေပၚသို႔ လံုျခံဳစြာလႊမ္းမိုးျဖန္႔က်က္ထားသည္။ ပိုးဖလံတို႔၏ေအာ္ညည္းသံမွတစ္ပါး အျခားဆူညံသံမဲ့ေသာဝန္းက်င္တြင္ ေလတိုးသံတစ္ခ်က္ၾကားတိုင္း ပုဂံဝိညာဥ္တို႔ႏိုးထလာသည္ဟုထင္မွတ္ရသည္။
ခ်မ္းေျမ့ေစသည္ ၿမိဳ႕ေဟာင္းထဲရွိဟိုတယ္တစ္ခုအတြင္းမွ ဧရာဝတီျမစ္ဘက္သို႔ေက်ာေပးထားေသာခံုတန္းရွည္တြင္ထိုင္ကာ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္း၏ညအလွကိုတဝႀကီး႐ႈစားေနမိပါသည္။
"ေစ…"
တိုးဖြညင္သာေသာေခၚသံႏွင့္အတူ ခံုတန္း၏ေက်ာမွီေပၚသို႔ လက္ႏွစ္ဖက္ေထာက္၍လာရပ္ေသာ မင္းဆက္ရာကို ခ်မ္းေျမ့ေစေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
မင္းဆက္ရာကမူ မ်က္စိတစ္ဆံုး႐ွိေနေသာ အခြၽန္အတက္သဖြယ္ ပုဂံဘုရားမ်ား၏ကြမ္းေထာင္မ်ားကိုၾကည့္ေနရင္းမွ ခ်မ္းေျမ့ေစနံေဘးသို႔ဝင္ထိုင္သည္။
"မအိပ္ေသးဘူးလား"
"မအိပ္ေသးဘူး မင္းဆက္ရာ … ေဖေဖ့ကိုmailပို႔ၿပီး ေလညင္းခံခ်င္လို႔ခဏထြက္လာတာခင္ဗ်"
"ဒီမွာတည္းရတာေရာအဆင္ေျပရဲ႕လား"
လက္႐ွိ မင္းဆက္ရာတို႔တည္းခိုေနသည္မွာ ၿမိဳ႕ေဟာင္းထဲကေဖေဖ့မိတ္ေဆြ၏ဟိုတယ္တြင္ျဖစ္သည္။ မနက္ျဖန္ ျမင္းကပါႏွင့္သီရိပစၥယာဘက္ ဘုရားဖူးၿပီးလ်ွင္ အေနာက္ဖြားေစာရြာက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္မွာအိပ္ဖို႔စီစဥ္ထား၏။
"ေျပပါတယ္ခင္ဗ် … ဘာလဲ … မင္းဆက္ရာက ကြၽန္ေတာ့္ကို အိမ္စာလုပ္ၿပီးတဲ့အေၾကာင္းလာေျပာတာလားခင္ဗ်"
ရႊင္ျမဴးစြာေျပာသည့္ခ်မ္းေျမ့ေစ၏အသံေလးေၾကာင့္ မင္းဆက္ရာကျပံဳးရင္းေျဖသည္။
"ဟုတ္တယ္ … အိမ္စာလုပ္ၿပီးၿပီ"
"ဒါဆိုေခၚေလ … အစ္ကိုလို႔"
"ေဟ်ာင္း … "
ကိုရီးယားအသံထြက္အတိုင္း တစ္ထပ္တည္းမဟုတ္ေသာ္လည္း ညေနကလိုမဟုတ္ေတာ့ဘဲ နီးစပ္စြာအသံထြက္လာႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ခ်မ္းေျမ့ေစက လက္ခုပ္သံခပ္တိုးတိုးခ်ီးျမႇင့္သည္။
