Zawgyi
ေနာက္ေန႔ကစၿပီး ခ်မ္းေျမ့ေစတည္းေသာဟိုတယ္အား မင္းဆက္ရာမွသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ အသည္းအသန္လိုက္လံစံုစမ္းေတာ့သည္။
ေျမဧကက်ဥ္းေျမာင္းေသာပုဂံေညာင္ဦးနယ္တစ္ဝိုက္တြင္ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္တည္းေသာဟိုတယ္ကိုစံုစမ္းျခင္းမွာ အပန္းႀကီးေသာအလုပ္မဟုတ္။ ထို႔အျပင္ လူေလးေယာက္ တစ္ေနရာစီခြဲ႐ွာျခင္းျဖစ္သည့္အတြက္ ေန႔တစ္ဝက္မက်ိဳးေသးခင္မွာပင္ ခ်မ္းေျမ့ေစ(ေခၚ)လီဂြၽန္ေယာ့ဆိုေသာနာမည္အား ဟိုတယ္တစ္ခု၏ဧည့္သည္စာရင္း၌႐ွာေတြ႔ခဲ့သည္။
ေတြ႔သည့္ဟိုတယ္မွာလည္း ဟိုးတုန္းကႏွစ္ေယာက္အတူတည္းခဲ့ဖူးေသာ ေဖေဖ့မိတ္ေဆြ၏ဟိုတယ္ပဲျဖစ္ရာ မင္းဆက္ စိတ္၌ႀကိတ္၍ဝမ္းသာရျပန္သည္။
"ကိုခ်မ္းေျမ့ကအခုဟိုတယ္မွာမ႐ွိဘူးတဲ့"
"ဒါဆိုလည္းလိုက္႐ွာၾကမယ္ကြာ"
"ဘုရားဖူးလာတဲ့ရာခ်ီေထာင္ခ်ီဧည့္သည္ေတြၾကားထဲမွာ လူတစ္ေယာက္႐ွာရတာကို မင္းကလြယ္တယ္မ်ားမွတ္ေနလား"
ရန္မ်ိဳးေအာင္၏က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္ေသာစကားအား ဟိန္းသန္႔ႏွင့္မင္းဆက္တို႔ကေခါင္းၿငိမ့္ေထာက္ခံေသာအခါ အၾကံေပးသူလြင္ဦးမွာသြားေလးၿဖီးၿပီးတဟဲဟဲလုပ္ေလသည္။
"ၿပီးေတာ့ ပုဂံမွာကဘုရားတစ္ဆူတည္း႐ွိတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေလာက္လက္ညႇိဳးထိုးမလြဲတဲ့ဘုရားေတြထဲ ကိုခ်မ္းေျမ့ဘယ္ေရာက္ေနတယ္ဆိုတာ မင္းအတိအက်ခန္႔မွန္းႏိုင္လို႔လား"
"အဟင္း ... မင္းတို႔ကလည္းေနာ္ ငါ့ဆိုေျပာဖို႔ခ်ည္းပဲ။ ငါက မင္းဆက္နဲ႔ကိုခ်မ္းေျမ့ ျမန္ျမန္ေတြ႔ေစခ်င္လို႔ေစတနာနဲ႔အၾကံေပးတာေလ"
ဆူပုပ္သြားေသာသူငယ္ခ်င္းေလးကိုၾကည့္ကာ မင္းဆက္တို႔သံုးေယာက္ၿပိဳင္တူရယ္ေမာလိုက္ၾကၿပီး လြင္ဦးကိုပုခံုးမွဆြဲဖက္ရင္း...
"မင္းေစတနာကို ငါသိပါတယ္ကြာ။ ဒီေကာင္ေတြကလည္းမင္းကိုသက္သက္စ,ေနတာ။ စိတ္မေကာက္နဲ႔ေတာ့ ဟုတ္ၿပီလား"
"စိတ္ေကာက္ရေအာင္ ငါကမိန္းကေလးမွမဟုတ္တာကြ"
"မင္းအခုရန္ေထာင္ေနတဲ့ပံုစံကိုက မိန္းမႀကီးလိုျဖစ္ေနၿပီ"
