Zawgyi
ေဆးေပါင္းခေသာတန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ညတြင္ ပုဂံေညာင္ဦးၿမိဳ႕၏လမ္းမတစ္ေလ်ွာက္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွဘုရားဖူးဧည့္သည္မ်ားျဖင့္စည္ကားလ်က္႐ွိေနသည္။ အထင္ကရေရႊစည္းခံုဘုရားပြဲလည္း႐ွိသျဖင့္ ပြဲေစ်းတန္းမွဆူညံသံတို႔ထြက္ေပၚေနသကဲ့သို႔ ေညာင္ဦးသူ၊ေညာင္ဦးသားမ်ား၏ တစ္ဖြဲ႔ႏွင့္တစ္ဖြဲ႔က်ီစယ္စေနာက္သံမ်ားကိုလည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ၾကားေနရေသးသည္။
ဖိုး႐ႈပ္တို႔သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုကေတာ့ ဟိုးအရင္ႏွစ္ေတြတုန္းကအတိုင္း ယြန္းဆိုင္ေ႐ွ႕၌ေပသီးေပါက္ေၾကးမကစားၾကေတာ့။ ထိုအစား ပုဆိုးကိုယ္စီႏွင့္သာလူပ်ိဳဂိုက္ဖမ္းေနၾကပါသည္။ ခႏၶာကိုယ္ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအားေကာင္းေသာအညာသားမ်ားျဖစ္၍လည္း အသက္ကေလး၁၃ႏွစ္စီႏွင့္ အရပ္ႀကီမ်ားမိုးထိုးလို႔၊ ခ်မ္းေျမ့ေစႏွင့္ပင္မတိမ္းမယိမ္းျဖစ္ေနၿပီ။
ကေလးမ်ားႏွင့္အတူေရႊစည္းခံုဘုရားဖူးၿပီးေနာက္ ညစာစားပြဲအတြက္ျပင္ဆင္ၿပီးထြက္လာၾကေသာ သတို႔သားႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ကာ သာေအာင့္ပါးစပ္ကျပန္ေစ့လို႔မရေတာ့။
"ကိုႀကီးတို႔တအားေခ်ာတယ္ဗ်ာ"
"ကိုကိုခ်မ္းေျမ့ကခ်စ္စရာေလး"
"ကိုႀကီးမင္းဆက္ကကိုႀကီးမင္းဆက္နဲ႔ေတာင္မတူေတာ့ဘူး"
ခ်ီးက်ဴးတာလား၊ႏွိပ္ကြပ္တာလားမသဲကြဲေသာစံထူးအား မင္းဆက္ရာကေခါင္းကိုအသာ႐ိုက္လိုက္ရင္း အိမ္ေ႐ွ႕ကကားဆီသို႔ အားလံုးအတူထြက္လာခဲ့ၾကသည္။
"ေအးမူနဲ႔မိစံကမေရာက္ေသးဘူးလား"
"မေရာက္ေသးဘူး ကိုကိုခ်မ္းေျမ့၊ အဲ့ဒီႏွစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ပဲမ်ားေနမွန္းမွမသိတာ"
"လာပါၿပီ လာပါၿပီ"
က်စ္ဆံၿမီးေလးႏွစ္ဖက္ခြဲက်စ္ထားေသာအညာသူေလးႏွစ္ေယာက္မွာ ညိဳညက္ေသာအသားအရည္ေပၚ၌သနပ္ခါးထူထူကိုလိမ္းက်ံလ်က္ ေျခလွမ္းက်ဲမ်ားျဖင့္ေလ်ွာက္လာရင္းဆိုပါသည္။
"ဟိ ... ကိုႀကီးမင္းဆက္နဲ႔ကိုကိုခ်မ္းေျမ့ရဲ႕မဂၤလာေဆာင္ဆိုေတာ့ ဟိုေန႔ကမိစံဘုရားသမိုင္း႐ွင္းျပလိုက္တဲ့ကိုႀကီးႏွစ္ေယာက္ကိုေတာင္သတိရသြားတယ္"
