Zawgyi
ယြန္းထည္ပစၥည္းမ်ိဳးစံုတို႔ကို တစ္ေနရာတည္းခင္းက်င္းျပသထား၍ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားစိတ္ႀကိဳက္ေလ့လာဝယ္ယူႏိုင္ေသာ ပုဂံယြန္းထည္ျပပြဲတစ္ခု႐ွိသျဖင့္ ယေန႔အဖို႔ ျမန္းဆက္ရာတစ္ေယာက္ေတာ့ မအားလပ္ႏိုင္ဘဲ႐ွိေလသည္။ မင္းဆက္ရာကလည္း မနက္အေစာကတည္းကအိမ္ကထြက္သြားႏွင့္ေသာေၾကာင့္ မနက္စာဝိုင္း၌ ဦးမ်ိဳးမာန္ဆက္ႏွင့္ နန္းဆက္ရာတို႔သားအဖႏွစ္ေယာက္သာက်န္ခဲ့ေတာ့၏။
လက္တစ္ဖက္နဲ႔ဖုန္းကုိင္ထားကာ က်န္လက္တစ္ဖက္က ဟင္းရည္မ်ားမ်ားနဲ႔မုန္႔ဟင္းခါးကိုျဖည္းျဖည္ခ်င္းခပ္ေသာက္ေနတဲ့ နန္းဆက္ရာကိုၾကည့္ၿပီး ဦးမ်ိဳးမာန္ဆက္ သက္ျပင္းေမာတစ္ခုခ်မိသည္။
ဒါဟာ သူႏွင့္သမီးႀကီးအတြက္ သီးသန္႔စကားေျပာဖို႔အခြင့္အေရးျဖစ္သလို သူ႔အမွားတို႔ကိုျပန္လည္ျပင္ဆင္ဖို႔အတြက္ ခရီးအစလည္းျဖစ္ျပန္သည္။
"သမီးနန္းဆက္"
"ဟုတ္ကဲ့ ေဖေဖ"
"လုပ္ငန္းအေျခအေနဘယ္လို႐ွိသလဲ"
"အဆင္ေျပပါတယ္ေဖေဖရဲ႕ … UNESCOဝင္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ဧည့္သည္လည္းအဝင္မ်ားလာေတာ့ အလုပ္နည္းနည္းပို႐ႈပ္လာတာပဲ႐ွိတာပါ။ ဒီေတာ့ ဂိုက္ဝန္ထမ္းေတြကိုပိုတိုးၿပီးခန္႔မလားလို႔ေလ"
"အင္း … ကိုယ့္စီးပြားတိုးတက္ရာတိုးတက္ေၾကာင္းလုပ္တာေတာ့ဟုတ္ပါၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ ဘုရားသမိုင္းေၾကာင္း႐ွင္းျပတဲ့ကေလးေတြရဲ႕ဝမ္းစာေရးကိုလည္း ထည့္စဥ္းစားေပးရမယ္ သမီး"
နန္းဆက္ရာက ဖခင္ျဖစ္သူစကားေၾကာင့္ ခပ္ဖြဖြေလးျပံဳးလိုက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္ကကိုင္ထာေသာဖုန္းကိုပိတ္ကာ စားပြဲေပၚခ်ထားလိုက္သည္။
"ဒီတစ္ေခါက္ခန္႔မယ့္ဝန္ထမ္းေတြက အဲ့ဒီဘုရားသမိုင္းလိုက္႐ွင္းျပတဲ့ကေလးေတြကိုပဲ ေဖေဖရဲ႕"
"သမီးအစီအစဥ္ကိုေသခ်ာေျပာျပပါဦး"
"အရည္အခ်င္းေတြကိုပညာေရးနဲ႔ကန္႔သတ္မပစ္ေတာ့ဘူးေလ၊ ပုဂံကသမိုင္းေၾကာင္းေျပာျပတဲ့ကေလးအားလံုးက အနည္းဆံုးေတာ့အဂၤလိပ္စကားတစ္မ်ိဳးေတာ့ေျပာတတ္ၾကတာပဲမဟုတ္လား၊ အဲ့ဒီကေလးေတြကိုပဲ ထပ္တိုးအေနနဲ႔ ပါးစပ္ရာဇဝင္မဟုတ္တဲ့ ပညာ႐ွင္ေတြျပဳစုထားတဲ့သမိုင္းေၾကာင္းေတြကိုပို႔ခ်ေပးမယ္၊ ႏိုင္ငံျခားသားေတြနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့လူမႈဆက္ဆံေရးနဲ႔ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ေလးေတြကိုျပဳျပင္ေပးလိုက္ရင္ 'ပုဂံမင္းဆက္'ခရီးသြားကုမၸဏီရဲ႕ဝန္ထမ္းေကာင္းေလးေတြျဖစ္လာႏိုင္တာပဲေလ"
