Zawgyi
"ကြၽန္ေတာ္ ဒီကေအဂ်င္စီတစ္ခုနဲ႔ခ်ိတ္ထားေပးၿပီးၿပီမို႔ မနက္ျဖန္လည္ပတ္ဖို႔အတြက္ သူတို႔လာေခၚလိမ့္မယ္ စီနီယာ"
အထုပ္အပိုးျပင္ရင္း လိုအပ္တာေတြမွာတမ္းေႁခြေနတဲ့ခ်မ္းေျမ့ေစကိုၾကည့္ကာ စီနီယာဂ်ီဝူးတစ္ေယာက္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ေလးျဖစ္ေန႐ွာသည္။
"ေနပါဦး … ဘာအေရးႀကီးကိစၥ႐ွိလို႔ ဒီလိုအေလာတႀကီးျပန္ရသလဲဆိုတာေျပာသြားဦးေလ ဂြၽန္ေယာ့ရဲ႕"
"ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥပါဆို စီနီယာကလည္း"
"ဦးေလးလည္းေနမေကာင္းမျဖစ္ဘူးမဟုတ္လား … အလုပ္ကိစၥလည္းမ႐ွိဘဲနဲ႔ေလ"
ေမးေစ့ကိုလက္နဲ႔ပြတ္ရင္းစဥ္းစားခန္းဖြင့္ေနတဲ့စီနီယာဂ်ီဝူးက တစ္စံုတစ္ခုစဥ္စားမိသြားဟန္ျဖင့္ လက္ေဖ်ာက္တစ္ခ်က္တီးၿပီး …
"လက္စသတ္ေတာ့ ႏွလံုးသားေရးရာကိစၥေပါ့ … ဟုတ္လား ဂြၽန္ေယာ့"
"ကြၽန္ေတာ္အခန္းခသြား႐ွင္းလိုက္ဦးမယ္ … စီနီယာဘာသာတစ္ေယာက္တည္းေနခဲ့ေတာ့"
"ေအး … ႏွလံုးသားေရးဆိုရင္ေတာ့ကိုယ္မင္းကိုကိုယ္ခ်င္းစာတယ္ … ပိုးအိကလည္းInstagramမွာကိုယ့္ကိုစာမျပန္ဘူးကြ"
"စီနီယာ့ရဲ႕က်ိဳးကြဲေနတဲ့အဂၤလိပ္စကားကိုနားမလည္လို႔ေနမွာေပါ့"
ေနာက္ျပန္လွည့္ၿပီး စီနီယာဂ်ီဝူးကိုႏွိပ္ကြပ္ခဲ့ကာ ခ်မ္းေျမ့ေစရဲ႕ေျခလွမ္းတို႔ကို ဧည့္ႀကိဳဌာနသို႔ဦးတည္လိုက္သည္။ လမ္းတစ္ေလ်ွာက္ ခပ္သြက္သြက္ေလ်ွာက္လွမ္းလာရင္း ဘယ္ဘက္လက္ေကာက္ဝတ္ကိုအၾကည့္ေရာက္သြားသည့္အခါ ေလးပင္စြာပင္ ပင့္သက္႐ိႈက္မိပါေသး၏။ ဒါဟာ သူႏွင့္မင္းဆက္ရာရဲ႕တကယ့္အဆံုးသတ္ပဲျဖစ္လိမ့္မည္။ လူႏွစ္ေယာက္ပါဝင္တဲ့ေရစက္တစ္ခုရဲ႕ ၿပီးပါၿပီလို႔စာတန္းမထိုးတဲ့အဆံုးသတ္။
"အခန္းနံပတ္၁၀၃ check outလုပ္မွာဗ် … စာရင္းတြက္ေပးပါ"
"check outမလုပ္ဘူးဗ် … စာရင္းမတြက္ပါနဲ႔"
႐ုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာတဲ့ၾသ႐ွ႐ွအသံေၾကာင့္ ခ်မ္းေျမ့ေစရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကေတာင့္ေတာင့္ကေလးျဖစ္သြားရကာ အေနာက္ကိုဆတ္ခနဲလွည့္ၾကည့္မိေတာ့ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုမာန္ပါပါပိုက္ၿပီး သူ႔ဆီတစ္လွမ္းခ်င္းေလ်ွာက္လာေနတဲ့မင္းဆက္ရာကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။
