Zawgyi
ဘုရားပြဲတစ္ခု႐ွိလ်ွင္ လဝက္ သို႔မဟုတ္ တစ္လတိတိ ပြဲေစ်းတန္း႐ွည္ႀကီးႏွင့္သိုက္သိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္က်င္းပေလ့႐ွိေသာဓေလ့ေၾကာင့္ ပြဲေတာ္ရက္ၿပီးသြားသည့္တိုင္ ပြဲေစ်းတန္းကားလူစည္ကားေနဆဲျဖစ္သည္။
ပြဲေစ်းအနီး တမာပင္တစ္ပင္ေအာက္တြင္ ဖိုး႐ႈပ္တို႔သူငယ္ခ်င္းတစ္စု ဝိုင္းဖြဲ႔ကာစကားေျပာေနသည္ကိုေတြ႔ရသျဖင့္ ယြန္းဆိုင္၌ ပ်င္းပ်င္းႏွင့္ထိုင္ေနမည့္အတူတူ မင္းဆက္ ထိုစကားဝိုင္းသို႔ထြက္လာခဲ့သည္။
"ငါတို႔ေတြဒီေလာက္အေစာႀကီးထသြားတာေတာင္မွ ဘယ္သူကပ္မွန္းမသိတဲ့ဆြမ္းဦးကအရင္ေရာက္ႏွင့္ၿပီးသားျဖစ္ေနတယ္ကြာ။ ငါ့အေမကိုေမးၾကည့္ေတာ့ ပထမသပိတ္ကိုဆြမ္းေလာင္းတာကနတ္ေဒဝါေတြတဲ့"
ကေလးမ်ားသည္ ေရႊစည္းခံု၏ပထမသပိတ္ႏွင့္ပတ္သတ္၍ အံ့ၾသဘနန္းေဆြးေႏြးေနၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။
"ေရႊစည္းခံုဘုရားကသိပ္တန္ခိုးႀကီးလို႔သာ နတ္ေဒဝါေတြကႏွစ္တိုင္းမပ်က္ ဆြပ္းကပ္ပူေဇာ္တာေပါ့ေနာ္"
ဖိုး႐ႈပ္၏အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ေျပာသည့္စကားကို စံထူးကလည္း ေနာက္မွလိုက္ကာေထာက္ခံျခင္းျဖစ္သည္။
မင္းဆက္ရာသည္ လက္ထဲမွယူလာေသာ ကေရကရာမုန္႔ဘူးကို ကေလးမ်ား၏စကားဝိုင္းအလည္သို႔ခ်ေပးကာ သူလည္းပဲဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
"ဒီလိုသိပ္တန္ခိုးႀကီးတဲ့ေရႊစည္းခံုကိုတည္ခဲ့တဲ့ အေနာ္ရထာမင္းႀကီးရဲ႕အစြမ္းပကားကေရာ ဘယ္ေလာက္အထိႀကီးက်ယ္ခမ္းနားလိုက္မလဲလို႔ မင္းတို႔ေတြးၾကည့္ဖူးလား"
မင္းဆက္၏ေမးခြန္းကို ပထမဆံုးစိတ္ပါဝင္စားစြာေျဖသူက ေရႊစည္းခံုဘုရားထဲက လက္မႈပစၥည္းဆိုင္တစ္ဆိုင္၏သမီး ေအးေအးမူဆိုသည့္ကေလးမေလးျဖစ္သည္။
"ေအးမူေတြးၾကည့္ဖူးတယ္ ကိုႀကီးမင္းဆက္။ အေနာ္ရထာမင္းႀကီးက အစြမ္း႐ွိမွာေပါ့၊ သူကစိတ္ထားလည္းေကာင္းတယ္၊ ေတာ္လည္းေတာ္တယ္၊ အဲ … စည္းကမ္းႀကီးကိုတာေတာ့ နည္းနည္းေၾကာက္တယ္"
ထိုအခါ ကေရကရာဝါးေနဆဲသာေအာင္က ဗလံုးဗေထြးႏွင့္ထေျပာသည္။
