Just A Promise

Thirty- Nine

Chapter 39.

Beach.

With the yellow series lights formed into a circle above the white sand and a white carpet in the center. Me and Evan are now lying on it. I used his shoulder to be my pillow while we are watching the stars together with the bright moon in the sky. Wala akong ibang nararamdaman kundi kasiyahan para sa aming dalawa ng lalaking minamahal ko.

I don't feel anything but deep happiness inside my heart.

Pero...

Kahit na ganoon ay may nararamdaman pa rin akong kakaiba para sa nangyari.

"Are you thinking of something?" napantig ang tenga ko dahil sa biglaang pagsalita ni Evan, tiningnan ko siya at nakangiting umiling. "You sure? You become silent all of a sudden. Hindi mo bah nagustohan ang surpre--" I cut him off.

"Nagustohan ko, Evan. 'Wag mo ngang sabihin 'yan. I appreciated the effort you did for me... hindi ko talaga inaasahan na ganoon ang hinanda mo." bulong ko saka siniksik ang mukha sa leeg niya.

I was really surprised when Navi's chosen song ended, siya naman ang kumanta at nag gitara sa harapan ko. I did expect na kakantahan niya ako but when he did it, hindi pa rin ako makapaniwala na kayang kaya niyang gawin iyon. Not that I doubt his talents. Hindi ko lang mapigilang humanga sa talentong minsan niyang tinatago sa akin.

"I am happy you appreciated it," tipid na tugon niya.

Ngumuso ako. "I love you, too." his body stiffened a bit kaya natatawa kong siniksik ulit ang mukha sa leeg niya. I hugged him while chuckling very softly.

Katahimikan ang bumalot sa amin.

Huminga siya nang malalim matapos ang ilang minutong katahimikan. "Damn it... you really know how to make me speechless, Niah." reklamo niya na ikinatawa ko na.

"Marupok ka kasi kaya ang bilis mong kiligin pagdating sa akin," pagmamalaki ko.

He scoffed. "Oh really? Ako pa talaga ang marupok ngayon?" sarkastikong tanong niya. "Ikaw nga noon, aksidente lang na nahahawakan, kinikilig kaagad." eksahedera akong napasinghap at napabangon.

"Ang feeling mo naman! Oo, marupok ako pero mas marupok ka! Kaunting sulyap ko nga lang sa iyo noon ay kinikilig ka!" sumbat ko.

"What do you mean by the sulyap, Niah? Baka pag-irap ang ibig mong sabihin." nanliliit ang mga matang pinagmasdan ko siya. He raised his both eyebrows. "What kind of look is that?" dugtong niya.

Padabog at biglaan kong hiniga ulit ang ulo sa balikat niya. He whimpered because of the pain I caused pero hindi ko 'yon pinansin at inulit ang ginawa. Napaugong na naman siya sa sakit kaya sa akin bumoto ang nakakaasar na ngiti.

Sila Navi, Chasin, Karlisle at iba pang mga kasama namin ay nasa malapit lang, kanina pa sinisimulan ang bone fire. Mamaya pa kami sasali dahil mas gusto kong mahiga na muna rito. I just want to cherish the time with the man I really love from the start. Gusto ko siyang makasama lalo na at umaayon sa kagustohan ko ang mga bituin.

"Nasaan na nga pala si Lolo Aaron?" out of nowhere are iyon ang biglaang pumasok sa isipan ko.

"Canada,"

"Ay sayang naman..." nanlulumong ani ko. "Kamusta na pala siya ngayon?" tanong ko na naman. He moved a little to make himself comfortable to our position.

"Still the cook in our house," tipid na sagot niya.

"Talaga? How about your Daddy? 'Di ko pa siya nakikita... 'tsaka kinakabahan rin ako kung magkataon na makikila ko siya..." pag-amin ko.