Just A Promise

THE LOST CHAPTER

The Lost Chapter.

"So... they did not live happily ever after, Lolo?" all of the people's ears in the room landed on the teenager boy who's innocently looking at the old man.

Isang maliit na ngiti ang sumilay sa labi ng matanda. "They lived happily but not ever after like what you've expected, hijo." tipid niyang tugon saka tumayo na para makaalis sa kwarto ng mga bata pero bago pa siya makalabas ay may biglang humarang sa kaniya na babae na kaedad lang noong batang lalaking nagtanong sa kaniya.

Her eyes were very swollen while it was intensely staring at him.

"Hija... padaanin mo 'ko--"

"They shoud live happily forever especially that Arrie was carrying their baby! Dapat ay masaya ang naging pagtatapos nila! Hindi sana namatay si Crossley! The baby needs its father kaya bakit pa namatay ang Daddy niya?!" parang tumigil ang mundo no'ng matanda habang 'di makapaniwalang nakatitig sa babaeng nagpupuyos na sa galit, humahagulhol sa pag-iyak. Tiningnan ng matanda ang kaniyang kasamahan na papalapit na sa kinatatayuan nila.

Marahan niyang hinagod ang likod noong bata. "Althea... kumalma ka muna, hija... medyo pagod na ang Lolo kaya pagpahingahin mo muna..." pagpapakalma niya rito.

Althea glared at him and followed what the woman said to her. Nakahinga nang maluwag ang matanda pero naninikip ang kaniyang dibdib habang tinitingnan papalabas ang babae kasama ang kasamahan niya. A hard thing clenches his heart while looking back to the boy who's now walking towards him.

"Sorry about her... masyado lang siyang nadala sa kuwentong dinala mo rito sa amin," paumanhin niya.

Ngumiti siya. "Your friend?" he asked.

The boy shook his head. "No but I always notice her all the time while she don't look at me," kumunot ang noo ng matanda at napaisip.

"What do you mean?" interesanteng tanong niya

Bumuntonghininga ang lalaki at malungkot na ngumiti. "She don't know me, even my name. Hindi niya ako tinitingnan sa mata sa tuwing magkakaharap kaming dalawa and every time I wanted to have a conversation with her, hindi niya ako pinapakinggan-- just like Arrie and Crossley's story?" mas lalong kumunot ang noo niya habang pinapakinggan ang bata.

"Ilang taon ka na bah?" nanliliit ang matang tanong niya sa batang kausap, natigilan ito. "The way you talk, it's like you are not a teenager." dugtong niya.

Muling napabuntonghininga ang bata. "I'm 16. Why? Is it that bad to say those kind of stuffs?" inosenteng tanong niya.

He chuckled and bid his goodbye to the kids. Balak niya na sanang iwan silang lahat pero hindi nagpaiwan ang lalaking kinakausap niya. He has this wavy messy brown hair and a pointed nose. The old man couldn't say anything but the boy beside him is really an epitome of handsomeness. Moreno ang balat pero kung masisilayan ng araw ay namumula.

Akala niya ay lalayo na ito nang lumiko siya sa hallway papuntang garden pero laking gulat niya nang sumunod pa rin ito sa kaniya papunta doon.

"Is the story you told..." nagsalita ulit ang bata, binitin. "Totoo ho bah iyon o kathang-isip n'yo lang?" nanliit ang mata niya sa tanong. Agad naman na napansin no'ng bata kaya kumurap ito.

"Sa tingin mo?" tanong niya pabalik.

The boy blowed a large breathe and bit his lower lip. "While listening to their story, masyadong... hindi kapani-paniwala,"

Ngumisi ang matanda. "What makes you say that?"

Biglang tumingala ang bata, tila nag-iisip kung ano ang isasagot. "The thing that didn't made me believe is when Arrie dreamt of after she got into an accident. Masyadong imposible na nanaginip siya... parang nangyayari pero panaginip lang pala ang lahat," gusto niya na sanang magsalita pero hindi nagpapigil ang bata.