Just A Promise

Thirteen

Chapter 13.

First.

Hiyawan doon, hiyawan sa likod. Parang ito nga ang nangyayari rito sa loob ng horror booth kanina pa. Hindi ako natatakot o napapatalon sa mga multong sumasalubong at bumubulagta sa harapan ko kundi ang mga sigaw ng mga tao.

I did a facepalm in myself while listening the screams of my little brother infront. Kung katabi ko lang siya ngayon, kanina pa nakasabit ang braso niya sa braso ko. He is with his classmates, tatlo silang nasa harapan ko. While me, katabi ko si Evan na kalmado lang na naglalakad habang sinusuyod ang sariling paningin sa kabuoan ng booth.

Navi, Milani and their other associates really prepared this place. Nakakaagaw talaga ng atensyon sa labas pa lang at noong nakapasok ako, namangha ako sa mga desinyo at estilo na ginawa nila. Five rooms was connected because of this. They put black curtains on every window para pandagdag sa kakatakotan.

It's scary for me pero dahil sa mga sigaw ng ibang estudyante na nauuna sa amin o nasa likuran, nawawala ang takot ko.

Mabagal lang ang paglalakad namin ni Evan at kung may makakasalubong man na multo, umaakto akong nagulat para naman hindi masayang effort niya. I heard a soft laugh from the man beside me after I jumped a little.

I glared at him even though it's dark, red lights na sira lang ang ilaw rito.

"You don't have to pretend that you're scared, Niah. You can just ignore them and continue to walk." pabulong na aniya na hindi ko naman pinansin.

Nagpatuloy kami sa paglalakad at sa ikaapat na room kami natigil dahil biglang nadapa ang isang kasama ni Harvey sa harap. I almost burst out laughing when Harvey screamed like a scaredy-cat, gaya ng kasama niya ay nadapa rin siya.

I shook my head and decided to walk towards them to help them to stood up. Ang kapatid ko ang inuna kong tumayo, sunod naman ay 'yung kasama niya na hanggang ngayon ay nagsisigaw pa.

"Hey! Kumalma na nga kayo! Hindi sila totoong multo!" saway ko, narinig ko pa ang mahihinang tawanan no'ng mga multong nanakot sa kanila. I sighed and hold my brother's arm. "Let's go, para kayong mga tanga." asik ko pa saka sila kinaladkad patungo sa ikalimang silid.

Wala nang multo sa kahuli-hulihang classroom but there's a tarp na may nakaukit na 'Congratulations! You made it until the End! Thank you!' buti naman at kumalma na sina Harvey nang makita ang tarpaulin.

Ang ikatlong kasamahan ni Harvey ay tinatawanan na sila, I feel what he feel. Gusto ko ring pagtawanan ang kapatid ko. Harvey was the one who immediately invited me here after performing earlier.

Napakatapang niya para imbitahan niya ako dito tapos sisigaw lang pala siya na parang bakla!

Pagkalabas naming lima ay bumaba kami para magtungo sa photo booth to take ang picture. Silang tatlo muna ang pinaunan namin ni Evan para kami naman sa susunod. When the three of them finished, hinila ko agad si Evan papasok.

There were different hats and maskarras in a box. May photographer sa harap, nagbibilang na para maka ready na kami. I decided to get the black cowboy hat, ganoon din ang ginawa ni Evan. I chuckled and raised my hand to form it a peace, kumindat rin ako.

"Good take! Okay, another accesory na naman. Time is running!"

Me and Evan immediately get another thing to wear in our head or face at nagpatuloy nga ang camera sa pagkuha ng litrato sa amin. A wide smile was plastered in my lips when I finally get our photo.

Some of our poses wasn't in a good take kaya natawa ako. Of course, Evan payed our photo. Nilahad ko sa kaniya ang litrato namin and he just smirked then looked away.