Just A Promise

Thirty

Chapter 30.

Bankcrupt.

I don't know what Evan is up to me. It is very obvious na nag-aalala siya sa'kin but is it really needed na idamay niya ang sariling pangalan ng kompanya nila? Maraming employees ang magiging sang-ayon dahil safety precautions lang ang gusto ni Evan para sa mga employees pero personal driver 24/7?

Baka kapag malaman ng ibang employee ang ginagawa niya. Baka bukas na bukas ay magdedemand na ang lahat dahil gusto rin nila ng personal driver!

Goodness but whatever it is, agree rin ako sa sinabi niya.

Mabilis lumipas ang araw at dumating nga ang pinakahihintay ko na araw. It is already Wednesday at medyo nakakaramdam ako ng kaba at excitement dahil this would be the first day of me being the secretary of Evander Crossley, the CEO of LT company. Excited man ay pilit ko pa ring pinapakalma ang sarili.

Standing infront of my human size mirror, inayos ko ang suot kong slacks saka sinuot ang loose polo at blazer. I paired my outfit with my black stilettoes and tied my hair into my usual clean bun.

I also put some light make-up to make myself more presentable infront of Evan. We are civil. Halata naman na iyon ang magiging status ng relasyon namin dahil sa iisang kompanya kami nagtatrabaho. Starting this day, he will be my boss.

Sinubokan ko ang sarili na ngumiti gaya ng ginagawa ko kapag pumapasok kada araw sa building but because of nervousness while thinking that Evan will be cruel to me because of our break-up happened before, tuluyang napawi ang ngiti sa labi ko habang papalabas ng bahay.

My eyes widened when I saw that it is not just a simple transportation car with a personal driver inside! It is a Mercedes Benz! A luxurious freaking car na ang mayayaman lang ang makakaafford!

"What the..."

"Wow Ate! 'Yan ang sinasabi na service ni Kuya Crossley para sa'yo?! Mercedes Benz 'yan, Ate! Sikat na brand!" laglag na laglag ang panga na binalingan ng tingin si Harvey. He looked very amazed while staring at the car infront of us.

Hindi ko nasagot ang sinabi niya dahil isang lalaki na nakauniporme na para talagang driver ang bumaba sa sasakyan. I think he's already in his mid forties wearing a white polo and a black slacks. Kumurap ako nang ilang beses at natulala saglit. I immediately feel the stares of our neighboors.

Ito ang kauna-unahang beses na may sumundo sa akin! Sino ang hindi magugulat doon? Baka si Mama kung nandito pa siya, aatakehin 'yon sa puso!

"Good morning po, Ma'am. Pinapasabi po ni Sir Ley na sundoin ko ho kayo at ihahatid ang kapatid ninyo mamaya patungo sa eskuwelahan," nagkatinginan ulit kami Harvey. If his reaction is very active, gulat naman sa'kin!

"Uh..."

"Pinapasabi rin po ni Sir Ley na pabilisan ang pagsundo sa inyo dahil baka abutan ho tayo ng traffic sa EDSA." doon lang nagising ang diwa ko.

I was forced to say my farewell to Harvey na ngayon ay para nang tanga na nagmamadali sa paghahanda sa pag-eskuwela. He seems very excited that a Sedan will pick him up to accompany him to school! Alam kong magyayabang ang gunggong na 'to mamaya sa mga kaibigan niya.

Gritting my teeth, feeling awkward by this sudden surprise. Kinalma ko ang sarili at pinigilan na magtanong kung bakit ganito ang pinadala ni Evan na sasakyan. This car really looks new!

Kahit sa loob ay masasabi mo talagang brand new ito. I sighed heavily and felt the glances of the driver.

"Ano nga po pala ang pangalan ninyo, Kuya?" magalang kong tanong.