Just A Promise

Eight

Chapter 8.

Boyfriend.

I want to take back what I just said to him pero alam kong huli na ako para gawin iyon. Ramdam kong may nahahalataan na talaga siya sa'kin!

Nanginginig ang tuhod akong umatras palayo sa kaniya sabay hawak sa dibdib na kumakalabog nang napakalakas. His eyes darted at me and it was serious, isang hakbang ang ginawa niya at mariin na huminga nang malalim.

Muntik na akong matumba nang may bigla akong matapakan na bato sa inaatrasan ko. Ibinalik ko ulit ang tingin kay Evan na nakatitig sa akin sa mata.

'Di ko alam kung saan nagsimula ang nararamdaman ko para sa kaniya but I am very sure now that I like him. Hindi ko pa nga alam kung ano ang status ng relationship namin, I don't know if it is friends... bakit Arrie? Gusto mo bah more than friends ang status ninyo ni Evan--

Stop it! Nagugulohan na tuloy ako!

"Tell me, Niah," napatalon ako sa gulat nang magsalita siya. His voice were serious and demanding. "Are you starting to like me?" walang halong sarkasmo ang tono niya but that made my whole system explode.

Kalma lang, Arrie... hinga ka nang malalim. Gusto mong sabihin na sa kaniya 'di bah? Kaya kumalma ka...

Ilang beses akong huminga nang malalim at lakas-loob na tinitigan pabalik ang malalalim na mata ni Evan, based on his facial expressions... he is really waiting for me to answer his questions.

Buntong-hininga ang ginawa ng aking sarili at nanginginig ang labing nagsalita. "P-paano kung sabihin kong... 'Oo'? Lalayuan m-mo bah ako?" that's it, iyon talaga ang gusto kong sabihin!

I saw how his body stiffened because of shock, nanlambot rin ang paraan ng pagkakatitig niya sa'kin. Nakita ko din kung paano siya kumurap nang maraming beses saka mabagal na humakbang palapit sa akin, my knees were trembling and my breathe suddenly become uneasy. Para akong aatakehin sa kaba lalo na noong nahawakan niya ang kanang palapulsuhan ko.

He pulled me reasoned why my face leaned on his chest. Hindi ako nakapagsalita dahil sa gulat. My eyes were full opened when he rested his left palm to my hair.

"Let's talk about this after finals, don't be distracted and stay focus on your examinations okay?" I looked up into his face.

I saw mixed emotions on his eyes and when he saw me staring at him, kitang-kita ko ang mariin niyang pagpikit at paglunok. He stepped back and tapped the tip of my head, gulat pa rin ako sa paghila niya.

"Huwag na muna tayo magkita... I promise we'll see each other soon, stay focus on your exams, Niah..." ang mga huling salita niya ay halos bulong nalang 'yon. I tried to reach his hand but before I could do that, he immediately stepped back while shaking his head.

"We'll see each other again, I promise." those was his last words then left me dumbfounded.

Hindi ko alam kung paano ako nakabalik sa classroom at sinagot ang huling exam sa araw na ito nang walang kahirap-hirap. Matapos sagutin ay ipinasa ko ito sa harapan at nagpaalam na kahit wala ako sa sarili.

Sumakit bigla ang lalamunan ko na parang may bumabara sa loob, sumisikip rin ang pagtibok ng puso ko na parang gusto ko nalang umiyak.

Basted na bah ako?

Part of me regret what I did earlier but do I have a time machine to go back to the time where I did not tell Evan about my feelings? Akala ko ay makakahinga na ako nang maluwag kapag sinabi ko na pero baliktad ang nangyari. Mas lalo lang akong nagulohan at distracted.