AŞK OYUNU (BxB)

22.Bölüm

İyi okumalar

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Alkın, yaptığı şeyden sonra büyük bir utanç duymuş, evden adeta bir hırsız gibi sessiz sedasız çıkıp gitmişti. Apartmandan çıktığında, arabasını gördü. Ceplerini yokladığında, anahtarları bulamadı. Muhtemelen, arabayı akşam Asaf kullanmıştı. Doğal olarak anahtar, Asaf da kalmıştı.

Olduğu yerde dikilip etrafına baktı. Bu taraflara pek gelmiyordu ve nasıl gidileceği hakkında bir fikri yoktu. Bu yüzden, sağa doğru yürümeye başladı. Arabalar geçiyordu o taraftan. Ana yolda illaki bir taksi denk gelir diye düşünüyordu.

Kolundaki saate baktığında, saatin henüz yedi olduğunu gördü. Çok erkendi. Eve gidip toparlanabilirdi. Dış görünüşünü elbette toparlardı ama içindeki fırtına, kalbini talan etmişti. Onu nasıl toparlayacağını bilmiyordu.

Asaf'a uzun süredir aşıktı. Uzun süredir beklemenin sonucunda, onunla bu denli yakınlaşmıştı. Gece, onu öperken de bilinci yerindeydi. Sadece, o an öpmek istemişti. Uzun süredir yapmak istediği şeyi yapmış, aşık olduğu kişiye vermişti ilk öpücüğünü.

Yürürken, eli dudaklarına gitti. İstemsizce gülümsedi. Aklına dolan güzel anlar, yüzünde tatlı bir tebessüme neden olmuştu. Asaf, Alkın'a hiç iyi şeyler yapmıyordu. Alkın, bu aşkın karşılıksız olduğunu düşünüyordu bugüne kadar. Gece, elini Asaf'ın kalbine koyduğunda, ne kadar hızlı attığını hissetmişti. Bu bile, mutlu olması için bir nedendi aslında. Aşkı karşılıksız değildi belki de.

Bu düşüncelerle, ana yolda, kaldırım kenarında ilerlemeye başladı. Arada bir arkasına bakıyordu, belki boş taksi bulma umuduyla. Yanından üç tane taksi geçmişti. Üçü de doluydu. Yavaş yavaş yürürken, korna sesi duydu. Kulak asmadı ilk başta. Korna ısrarla çalınca, sinirle arkasına baktı. Fakat, arabayı ve içindekini görünce, siniri uçup gitti. Asaf, onu almaya gelmişti.

Asaf, arabadan inip, Alkın'ın yanına geldi. Alkın, bir şey demeden bakıyordu sadece. Aklındaki düşünceler, onu heyecanlandırıyordu.

"Buyrun Alkın bey. Sizi ben bırakayım." dedi. Alkın, gülümsedi sadece ve bir şey demeden arabaya bindi. Asaf da peşinden gidip, direksiyona geçti yeniden.

"Beni nasıl buldun?" diye sordu Alkın. İlgisiz gibi görünmek için, telefonunu arabaya bağlıyordu o sırada da ama aklı tamamen yanındaki adamla doluydu.

"Uyandığımda baktım yerinizde yoksunuz. Evde her yere baktım yine bulamadım. Cıkmış olacağınızı düşündüm. Hemen hazırlanıp çıktım ben de. Belki denk gelirim diye düşündüm ve tam da düşündüğüm gibi oldu." dedi gülümseyerek. Alkın, telefonundan müzik açtıktan sonra koltuğa yaslandı ve başını da koltuğun baş kısmına yasladı. Başını Asaf'a çevirip bir süre yüzüne baktı. Ardından dudaklarını araladı.

"Teşekkür ederim." dedi Asaf'ı izlerken. Asaf, yine gülümsedi.

"Teşekküre gerek yok ki. Araba sizin zaten." dedi. Alkın, başını yola çevirdi ve cevap verdi yanındaki bedene.

"Her şey için teşekkür ederim. Yani, gece için. Beni evine götürüp, benimle ilgilendiğin için. Normalde kendimi o kadar dağıtmam. Ama dün gece neden o kadar içtim bilmiyorum?" dedi başını tutarak.

"Sorun değil. Siz benim patronumsunuz. Ben aynı durumda olsaydım. Siz de aynısını yapardınız. Teşekküre gerek yok böyle ufak şeyler için." diye cevap verdi Asaf. Yüzünde hep bir gülümseme vardı Asaf'ın. Alkın, bu hâline anlam veremese de, düşünmeden edemiyordu.

"Neden sürekli gülümsüyorsun?" diye sordu Asaf'a istemsiz bir şekilde. Asaf, anlık olarak, Alkın'a baktı.

"Şey, mutluyum. Çok mutluyum... Onun için." dedi ve Alkın'a sıcacık bir tebessüm yolladı. Asaf'ın yüzündeki tebessümden, Alkın'a da bulaşırken, birbirinin duygularından habersiz iki aşık, birbirleri için gülümsüyorlardı.

Yorumlarınızı bekliyorum

Sizleri seviyorum bebeklerim 💋