ဟြာရွန္႔က စားပဲြေပၚတြင္ စာလိပ္တစ္လိပ္ကို ယူျဖန္႔လုိက္သည္မို႔ သူမ အနီးကပ္သြားၾကည့္ၾကည့္သည္။ လက္စြပ္ႏွစ္ကြင္းပံု ဆြဲထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
အမ္… ဘာလုိ႔ငါ့ကို ဒါႀကီး လာျပတာလဲ… လက္စြပ္ႀကီး… င့ါေပးမလို႔ ဆြဲထားတာလား… အဲ့… ဒီလက္စြပ္က င့ါမွာရွိတဲ့ ဖီးနစ္လက္စြပ္ပဲ… ဘာလုိ႔ပါလိမ့္…!!!
သူမ နားမလည္သည့္ဟန္ျဖင့္ ဟြာရွန္႔ကို ၾကည့္လိုက္သည္။
"မင္း မွတ္မိေသးလား…"
"ဟမ္… ဘာကိုလဲ…"
"နဂါးဇာမဏီေမာင္ႏွံအေၾကာင္း…."
မို႔ရန္ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးျဖစ္သြားသည္။ ထိုနဂါးဇာမဏီေမာင္ႏွံအေၾကာင္း သူမ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးဘူး။ အမဖန္းယဲ့ဆိုလွ်င္ေတာ့ သိလိမ့္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုက သူမကိုယ္တြင္ ဝင္ေရာက္ေနသည့္ ဝိဥာဥ္က ဖန္းယဲ့မဟုတ္။ မသိဘူးပဲ ေျဖရေကာင္းမလား၊ သိလိုလုိနဲ႔ ေရာခ်ရမလား အသည္းအသန္စဥ္းစားရင္း ေခၽြးျပန္လာၿပီ။ မ်က္ေတာင္မ်ား ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ျဖင့္ ဟြာရွန္႔ကို ေငးေၾကာင္ၾကည့္မိသည္။
"ဘာမ်ားျဖစ္လုိ႔ပါလိမ့္…."
ဟြာရွန္႔က သူမ၏စဥ္းစားရင္း ေငးငိုင္သြားသည့္ရုပ္ကို ျမင္ေသာအခါ အသာအယာၿပံဳးမိသည္။
"ထားလိုက္ပါေတာ့… အဲဒီပံုထဲက ဖီးနစ္လက္စြပ္ကို ကိုယ္ေတြ႕ထားတယ္…"
"ဟုတ္လား…"
"ဘယ္သူ႔ဆီမွာလဲ မင္း မေမးေတာ့ဘူးလား…."
"ေမး…. ေမးခ်င္တာေပါ့လို႔… ဘယ္သူက မသိခ်င္ပဲေနပါ့မလဲ…"
င့ါဆီမွာ ရွိတဲ့ လက္စြပ္ေဟ့… မသိဘဲေနပါ့မလားဟဲ့….!!!!
ျပာျပာသလဲျပန္ေျဖရင္း ႏႈတ္ခမ္းကို ရြဲ႕ေစာင္းမိသည္။ ၿပီးမွ သတိျပန္ရၿပီး ဖန္းယဲ့ပံုစံအတိုင္း တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ျပန္ေနရသည္။
"ရိန္း ဆီမွာ…"
"သူ႔ဆီမွာလား… လက္စြပ္က အတုဆိုရင္ေရာ… ဒီလိုလက္စြပ္ပံုက အတုလုပ္ရလြယ္တယ္ေလ… မသမာသူေတြက အတုလုပ္ၿပီး လိမ္ေရာင္းတာေတြလည္း ရွိတာပဲ…"
YOU ARE READING
ၾကင္ယာေတာ္ "မို႔ရန္"
Historical Fictionအခ်ိန္ခရီးသြားျခင္းက တကယ္ပဲ ရွိတာလား.... ပတ္ဝန္းက်င္က လႈပ္ရွားသြားလာေနသည့္ လူမ်ားက သူမကို "ဒါတကယ္ဟုတ္တယ္" ဟု ေျပာေနသလိုလို... မ်က္ဝန္းတို႔ကို မွိတ္လိုက္သည္... "မျဖစ္ႏိုင္တာ..." (BL မဟုတ္ပါ :\ ) (My OC)
