VELİAHT

-32-

Bölüm 32|Seven Kıskanır

Gözlerini araladığında olduğu yerden memnun bir şekilde gülümsedi. Salonundaydı. Evini çok özlemişti.

Yattığı yerde doğrulup oturdu ve camdan gözüken bahçeye baktı. Yasemin çiçeği oldukça bakımlı gözüküyordu. Demek Oğuz onu ihmal etmemişti.

"Annecim, baban sanırım gerçekten bana değer veriyor." Eliyle karnını okşayıp konuştu. Bu bebeğiyle kurduğu ilk iletişimdi.

Kürtajdan vazgeçip kendini klinikten dışarı atana kadar bebeğine çok kötü davranmış, onu istememişti. Bu yüzden çok büyük suçluluk duyuyordu.

Oğuz'la direkt eve gelmişlerdi ve Eflal o zamandan beri salon koltuğunda uyuyordu. Yaşadıkları onu ciddi anlamda yıpratmıştı ama artık bebeği için eski sağlıklı Eflal olmaya kararlıydı.

"Sevgilim, uyandın mı?" Oğuz salon kapısında gözüktü. Elinde tepsi vardı. Oyalanmadan Eflal'in yanına geldi ve oturdu. Otururken genç kadını alnından öpmeyi de ihmal etmemişti. "Ben de senin için bişeyler hazırladım."

Eflal kaşlarını çatıp oturduğu yerde dikleşti. "Sen ne yapıyorsun Oğuz?"

"Karım ve bebeğimle ilgileniyorum."

Eflal dik dik baktı. Bir de utanmadan karım diyordu.

"Sözleşmeli karın!"

"Hayır güzelim. Sen benim çocuğumun annesi ve gerçek karımsın."

"Oğuz! Beni gerçekten çıldırtıyorsun! Eve döndüm diye seni affettiğimi sanıyorsan daha çok beklersin! Sadece sözleşmedeki madde yüzünden döndüm. Bir de bebeğim için eski sağlıklı hayatıma dönmem gerekiyordu."

"Ben de onu diyorum. Bebeğimizin hem annesine hem babasına ihtiyacı var."

"Haklısın. Bu yüzden sana katlanıyorum. Bebeğimin hatırı olmasa seni yüz metre yakınıma yaklaştırmam."

"Eflal, yapma ama. Ben hatamı kabul ediyorum lütfen sen de uzatma artık."

"Çok beklersin! Sen benim güvenimi yerle bir ettin Oğuz. Söyler misin, bir daha nasıl sana güveneceğim?"

"Güzelim, bu çok öncedendi. Henüz sana aşık değildim."

"Yani aşık olsaydın yapmazdın öyle mi?" Alayla sordu Eflal sorusunu. "Peki ya bir gün aşkın bittiğinde ne olacak? Beni hep kandıracak mısın?"

"Benim sana duyduğum aşk bitip tükenmez. Ama her ne koşulda olursa olsun bir daha asla güvenini sarsmayacağım."

"Sana inanmıyorum Oğuz. Gerçeği bana anlatmak için onca zamanın vardı. Ama sen beni kandırmaya devam ettin."

"Korktum Eflal. Söylersem beni terk edeceğinden korktum."

"Böyle farklı mı oldu sanki?" Alayla güldü Eflal. Bahanesi oldukça komikti ona göre.

"Hayır ama yine de söyleyemedim. Eğer sözleşmeyi unutursak bir daha hayatımız boyunca karşımıza çıkmaz diye düşündüm."

"Ama çıktı."

"Evet. Gerçeklerin sahiden ortaya çıkmak gibi bir huyu varmış. Ama inan bana sevgilim, ben dersimi aldım."

"Sana bir daha asla inanmam."

"Neden bu kadar inat ediyorsun ki? Bir kere bile beni dinlemedin. Neden yaptığımı sormadın. Sadece kesip atıyorsun."

"Öyle mi? Hatalı yine benim yani?" İnanamaz bir bakış attı. Dönüp dolaşıp olay onda patlamıştı. "Anlat o zaman. Neden yaptın?"