𝑹𝒂𝒏𝒅𝒐𝒎 𝑵𝒖𝒓𝒔𝒆༄پرستار تصادفی

🅔︎🅟︎-18

بکهیون به سپر ماشین تکیه داده بود و همینطور که از دور محیط اطراف رو نگاه میکرد به جین که کنارش ایستاده بود گفت:

-واقعا درکش نمیکنم این پسر رو دکتر...می بینی با اینکاراش چطور باعث نگرانی آدم میشه؟!
یه روز خبر میاد تو کوه گیر افتاده، یه روز خبر میاد با شهردار درگیر شده، یه روز خبر میاد میخاد خونه ساختمان ساز رو بفرسته رو هوا الانم که سر از اینجا دراووردیم که پیداش کنیم...یه وقتایی حس میکنم نکنه برادر بزرگه من بودم و خبر نداشتم که باید برادر کوچیکم رو کنترل میکردم.

جین لبخند ملایمی زد و دوستانه و به نرمی شونه ی بکهیون رو فشرد تا آرومش کنه.

-سوهو فقط کمی خاص و پرهیجانه...طبیعیه که همیشه سرگرم کارای مختلف باشه و از جاهای مختلفی هم سر در بیاره.

بکهیون نگاه اخمالویی بهش انداخت.

-باشه... پرهیجانه دیگه؟ بزار بیاد باشگاهم و یه جوری از صبح تا شب سرگرمش کنم که حتی نتونه عضله هاش رو جمع کنه یعنی جوری بشه که فقط سینه خیز بتونه خودش رو به خونه برسونه.

جین خندید و میتونست حس کنه که بکهیون خیلی از این وضعیت کلافه شده.
همون موقع با شنیدن صدای نامجون هر دو به عقب برگشتن. نامجون با دیدن اونا کمی پا تند کرد.

-بریم.

بکهیون با تعجب نگاهش کرد.

-کجا بریم؟ مگه نگفتن اینجا دیگه آخرین جاست که بتونیم پیداش کنیم؟

-لازم نیست دیگه دنبالش بگردیم.

جین نگاه مبهوتی بهش انداخت.

-یعنی جوری از سوهو خسته شدید که میخایید تو همین نقطه رهاش کنید؟!

نامجون تا خواست چیزی بگه بکهیون بین حرف شروع نشده ش پرید و گفت:

-با اینکه کاملا حق اینکار رو داریم ولی...نامجون میدونم تو هم خسته شدی از دست کاراش اما بیا و یه اینبار رو پیداش کنیم.

-نه...نه منظورم این نیست...لازم نیست بگردیم دنبالش چون پیدا شده الانم لابد دارن برمیگردن.

-پیدا شده بعد همینجوری ولش کردی و نیووردیش اینجا یه دوتا غر بزنم سرش که ما رو از کار و زندگی انداخت با اینکاراش.

نامجون خندید و گفت:

-غصه نخور. من تا دلت بخواد به جای تو هم سرش غر زدم فعلا بیا بریم به کارمون برسیم.

-حالا حالش خوب بود؟

-آره حالش خوبه نگران نباش.

-هوففف اینم دوست توعه دیگه همه ی کاراتون اینجوری.

جین خنده ای کرد و با مهربونی بازوی بکهیون رو گرفت و گفت:

-فعلا بیاید برسونمتون تا کل روز رو اینجا سپری نکردیم.