müzisyen•texting ✓

on yedi

🎶 Emir Can İğrek - Meydan

🎶 Yüzyüzeyken Konuşuruz - Boş Gemiler

🎸

@tekbasinayizaden: Dün gece yanımda olduğun için teşekkür ederim. (04.25)

@tekbasinayizaden: Biraz daha kendimi tutsaydım patlardım sanırım. (04.26)

@müzisyen: Böyle bir şey için teşekkür etme güzelim.

@müzisyen: Ben yapmam gerekeni yaptım.

@müzisyen: Senin her gün kendini yiyip bitirmene, o enkazın altında kalmana izin veremezdim.

tekbasinayizaden yazıyor...

@tekbasinayizaden: İlk zamanlar sana fazla soğuk yaptım galiba, kusura bakma.

@tekbasinayizaden: Ama benim kendimi koruma şeklim bu.

@tekbasinayizaden: Beni sevdiğini söyleyen herkese inanamam.

@tekbasinayizaden: Ben yıkılırsam bir daha toparlanamam, yıkıldığım enkazın altında kalırım.

@tekbasinayizaden: Bu yüzden kimseye güvenemiyorum.

@tekbasinayizaden: Sana da hep sert davrandım, özür dilerim.

@müzisyen: Aden sen özür dilenecek hiçbir şey yapmadın, bu senin en doğal hakkın.

@müzisyen: Kendini koruman kadar doğal bir şey yok.

@müzisyen: Ama artık ben varım :)

tekbasinayizaden çevrimdışı

🎸

"Pırıl'ım eline ne oldu?" dediğinde teyzem, kahvaltıya gelmeden önce uzun kollu bir şeyle kapatmayı unuttuğum elime bir küfür mırıldandım.

"Bir şey yok teyze, kafede çarptım."

Teyzem elindeki demliği masanın üstüne koyup şüpheci gözlerini üzerime sabitledi. "Pırıl bu çarpmayla olacak şey değil."

Senin kocan çarparak yaptı ama.

Sonunda kendimi tutamadığımda, "Pırıl değil," dedim, teyzemin kaşları çatıldı. "Aden."

Çatalımı neredeyse hiç boşalmamış olan tabağımın yanına koyup ayağa kalktım. "Ben kafeye gidiyorum teyze, eline sağlık."

Teyzem, masanın başında oturup bizi tepkisizce dinleyen eniştemi işaret ederek, "Enişten bıraksın." dedi. Hemen sağımdaki konsolun üzerinden telefonumu alırken iğrenen bakışlarımı enişteme çevirdim, irislerinde alaylı bir ifade vardı.

"Gerek yok, ben giderim." Başka bir şey demesine fırsat vermeden montumu alıp evden çıktım. Dün gece yağan yağmur yerleri ıslatmıştı, soğuk havası da hâlâ vardı. Tabii Ankara'nın soğuğu da soğuktu yani, fena üşütüyordu.

Binadan çıkıp saniyesinde kulaklığımı kulaklarıma geçirdim, otobüsün gelmesine iki dakika kalmıştı. Durağa vardığımda çalan şarkıya ayaklarımla ritim tuttum.

Çok geçmeden otobüs geldi, kalabalığın arasından binip cam kenarından bir koltuğa oturdum, akan yolu izlerken dün geceyi gözümün önüne getirdim. Hiç kimseyle kolay kolay iletişim kurmayan ben; beni sevdiğini söyleyen birine sarılmış, üstüne üstlük de ona ağlamıştım. Bu o an kısa bir süre gelmişti ama eve geldiğimde saat 03.30'a geliyordu, o zamana kadar ağlamıştım. Sesini çıkarmadan sarılıp öylece ağlamama müsaade etmişti.

Gerçekten ona sığınmıştım ve o sesini çıkarmamıştı.

Bu saatten sonra emin olduğum tek şey ise, Müzisyen'in sevgisiydi.

🎸

Öncelikle bu bölümü sevmektenusanmaam a ithaf ediyorum. İyi ki doğdun Buse'm, doğum günün kutlu olsun tekrardan :') ❤️

Bölüm hakkında düşünceleriniz neler?

Hoş kalın, müzikle kalın.🪄