müzisyen•texting ✓

yirmi dokuz

🎶 Emir Can İğrek - Muhalif

🎶 Kaan Boşnak - Bırakma Kendini

🎶 Pinhani - Beni Sen İnandır

🎸

Çağan'dan

"Yine kendini suçlayacak." derken saçlarımı karıştırıp hoyratça çekiştirdim, elimdeki telefonu sıkmaya devam ettim ve volta atmaya başladım.

Tabii ki onu hiçbir şekilde suçlayamazdım, o nasıl istiyorsa öyle olurdu her şey ama ne olursa olsun kendini suçlamamalıydı. Aniden gelişen olaylar yüzünden belki mantıklı düşünememişti ya da o an ona en mantıklı gelen oydu. İşte sorun da buradaydı; o an verdiği karar yüzünden kendini suçluyordu. O ağlarsa kaybederdik.

Fakat ben onun güldüğünü hiç görmemiştim.

O ilk gördüğümde de ağlıyordu, ben Müzisyen'ken de ağlıyordu, şimdi de ağlıyordu ve ben buna engel olamıyordum.

4 yıl boyunca tek başında kalmıştı. Şimdi ondan hemen gelip sorunlarını bana anlatmasını bekleyemezdim. Anlatmak isterse ben zaten hep onun yanındaydım, gelip anlatırdı. Acelemiz yoktu, acele edersek kaybederdik.

"Yalnız bırakma kardeşim onu." Aytaç'ın sesini duyduğumda bakışlarımı yerden çekerek durdum. Ne kadar gamsız gibi dursa da yine en mantıklı düşünen de oydu. Elimdeki telefonu arka cebime sıkıştırdım.

"Ne?" dediğimde oturduğu banktan kalkıp karşımda durdu.

"Yalnız kalmak istiyor Aden, yalnız bırakma onu."

Derin bir nefes aldım, onaylamak için başımı hafifçe sağa yatırdım. "Diyorsun?"

"Evet kanka." Uzanıp az önce benim dağıttığım saçlarımı düzeltti. "Şu façanı bir düzelt, düzgün çık kızın karşısına."

"Ya istemezse beni?"

"O zaman kafasını toparlamasını bekle."

Ofladım. "Ya şimdi kafasını topluyorsa?"

Aytaç bıkmış olacak ki beni sırtımdan ittirip kalçama tekme attı. "S*ktir git hadi, görmek istemiyorum seni." Dediğine gülüp el hareketi çektim ve ellerimi montumun cebine koyarak ezbere bildiğim yoldan ilerlemeye başladım.

Asırlar gibi gelen birkaç dakikanın ardından önünde durduğum eve baktım, gözlerim günlerin verdiği alışkanlıkla kendiliğinden en üst kattaki pencereyi buldu. Stor perde sonuna kadar açılmış, pencere açığa çıkmıştı. Odanın ışığı kapalıydı. Ya uyuyordu ya da ağlıyordu, ikinci ihtimal daha yüksekti. Cebimden telefonumu çıkarıp WhatsApp'a girdim.

Siz: Aden?
•teslim edildi ✓✓

Ayaklarımla yerde ritim tutarak çevrimiçi yazısının görünmesini bekledim. Mesajı gönderdiğimde saat 22.07 idi.

22.30 oldu, bekledim, çevrimiçi olmadı.

22.45 oldu, bekledim, çevrimiçi olmadı.

23.00 oldu, bekledim, çevrimiçi olmadı.

Siz: Güzelim?
•teslim edildi ✓✓

23.30 oldu, bekledim, çevrimiçi olmadı.

00.00 oldu, bekledim, çevrimiçi olmadı.

Siz: İyi geceler güzel bebeğim.♡
•teslim edildi ✓✓

Son bir umutla başımı kaldırıp pencereye baktım, ışıkların yandığını gördüğümde kaşlarım çatıldı. Tam binaya doğru adım atacakken telefonun ekranında yazan yazıyla durdum.

Pırıl'ım♡ arıyor...

"Güzelim?" derken binanın önüne gelip sırayla zillerin hepsine bastım. "İyi misin? Neredesin sen?"

Hattın diğer ucundan bir hıçkırık koptu. Sanki biri kalbimi avuçlarının arasında sıktı, bıçaklar batırdı.

"Çağan..." dedi hıçkırıklarının arasından, sinirle yumruğumu karşımdaki mermer duvara geçirdim. Eklemlerimden bir ses duydum, umursamamaya çalışarak konuştum.

"Söyle güzelim." dediğim sırada elimin kanadığını gördüm, acısını dindirmek için dişlerimi sıktım. Bir kez daha hıçkırdı, bu sefer duvarı bulan şey tekmem oldu. Bir ses gelmeyince, "Kapıdayım, bekliyorum seni." deyip bir şey demesine fırsat vermeden telefonu kapattım. Cevap verirse itiraz eder, gelmezdi.

Çok geçmeden kapı açıldığında kıpkırmızı gözleri ve titreyen elleriyle dışarı çıktı, ağladığı için sürekli titrek nefesler alıp veriyordu. Yutkunamadığı belliydi. Ellerini tuttuğumda gözlerini sımsıkı kapatıp yüzünü göğsüme gömdü. Baş parmağımla tuttuğum elinin üstünü okşadığımda çığlık attı, yüzü göğsümde olduğu için sesi boğuk çıkmıştı. Kaşlarımı çatarak geriye çekildim. Hızlı hızlı nefes alıp veriyor, yanaklarını ıslatmaya devam ediyordu. Başımı eğip ellerine baktım.

"Aden?" dedim zar zor çıkan sesimle, morarmış ellerine bakarken. "Bu ne?"

Yine hıçkırmaktan konuşamadı, ellerinin acıdığı belliydi. Benim canım acımıştı gördüğümde, onun nasıl acımazdı ki?

Ellerinin ardından vücudu titremeye başladığında kollarımla etrafını sarıp kalbimde saklamak istercesine kendime çektim.

Şimdi o adam dayaktan daha fazlasını hak ediyordu.

🎸

LAN NOLUYOO NAPTINIZ ADEN'İMEEE?

Sizce ne oldu?

Bölüm hakkında düşünceleriniz nelerr?

Bölüm geciktiği için özür dilerim, bu aralar hep gecikiyor. 🥺💗

Hoş kalın, müzikle kalın.🪄