"ජන්ග්කුක්.... ඉස්කෝලෙ ඇරිලා ඇවිල්ලා හියුන්ග් එක්ක ගමනක් යන්න එනවද..."
"කොඑඅ එආ...වඒ අ"
"මෝඩයෝ... ඕක ගිලලා ඉවරවෙලා කතාකරනවා...."
ජන්ග්කුක් කෑම කනගමන් නම්ජුන් ගෙන් ගුටිකෑවා.
"නම්ජුන්... කනගමන් ඉද්දි ඒ ලමයට ගහන්නෙ..?"
"නෑ... අප්පා මේ.."
"කොහෙද... එදා වගේද... යන්.. හා.. මන් එනවා.. ඉතින් දැන් යන්කො.... අ.. ආ.. ඒත්.. "
....................................................................................................................Jungkook's pov
හියුන්ග් මාව එදා වගේ එලියට එක්කන් යන්නම් කිව්වා කියලා හිතලා මන් පෙර තරහා මරහා අලුයම ලූ කෙල පිඩක් සේ ඉවත දාලා හා කිව්වා ඒත්...
පස්සෙ මතක් වුනේ
ජීමින් කිව්වනෙ මට හවස ඉන්නයි කියලා.
ඒත් අහවල් එහෙකටද මන් ජීමින් කියන ඒවා කරන්නෙ.
එයා මිස්ට කියයිනෙ
ඒත් හියුන්ග් එක්ක ඇවිදින්න ගිහින් ආවට පස්සෙ මිස්ගෙන් බැනුම් ඇහුවත් මොකෝ. බැනුම් අහන එක පස්සෙ බලන්න බැරියෑ.
ඒත්...
හැබැයි හවස ජීයුනුත් ඉදී
ඒත් ඉතින් මට මොකද එයා හිටියම.
මට එයාලා එක්ක කාලෙ ගතකරන්න පුලුවන් හවස හිටියොත්
මොන මගුලකටද මම එයාලා එක්ක ඉන්නෙ... මට ඕනෙ හියුන්ග් එක්ක ඇවිදින්න යන්න.
"කුකී... මොනවද කල්පනා කරන්නෙ.. ඔය කන්නෙ නැද්ද..."
"ඈ...ආ... මේ... ඕ කනවා... හියුන්ග් .. මට එන්න බෑ..."
"බෑ...?ඇයි.. "
"මට... මය හවස ඉස්කෝලෙ.... ඉන්න වෙනවා..."
"ඇ..? ඒ මොනාටද... ආ.... අර කොන්සට් එකේ වැඩේටද... හරි හරි... කීයටද ඒක ඉවරවෙන්නෙ... ඒක ඉවරවෙලා යමු..."
හරි දැන් මට තියෙන ප්රශ්නෙ හියුන්ග් කොහොමද දන්නෙ මන් හවස ඉන්න ඕනෙ කිව්වෙ ඕකටමයි කියලා. මට නිකන් ලැජ්ජයිත් වගේ. ඊයෙ ඉන්නෙ නෑමයි කියලා සද්දෙ දාලා දැන් හියුන්ග් දැනගෙනනෙ මන් ඒ මගුලට ඉන්නවා කියලා.
YOU ARE READING
YOU were the REASON that I Survived ❤ |JK| Completed]
Fanfiction"ජීවිතේම අපායක් කරගෙන විනාස වෙලා යන්න හිටිය මාව අද මෙතනට ගෙනාවෙ ඔයාලා. හියුන්ග් , මගේ රෝස මල ලචී ඔයාලා දෙන්නා මගෙ ජීවිතේම. ගොඩක් අය ඉන්නවා මෙතන කියන්න බැරි. එයාලා දන්නවා මන් කතා කරන්නෙ එයාලට කියලා- ......... " Jk සම්මානෙ අතේ තියන් කදුලු හිරකරගෙන කත...