Πόρνη Πολυτελέιας {GW15}

Κεφάλαιο 11

Ανοίγω τα μάτια μου. Ακούω ομιλίες. Είμαι γυρισμένη προς τον τοίχο και δεν βλέπω πρόσωπα. Τα ξανακλείνω. Δεν θέλω να σηκωθώ. Θέλω να μείνω εδώ. Αλλά αυτό δεν γίνεται.

Λυγίζω το σώμα μου ενώ στηρίζομαι στον τοίχο και προσπαθώ να καταλάβω που είμαι. Το στόμα μου με καίει υπερβολικά πολύ. Αγγίζω τα χείλια μου και καταλαβαίνω πως αυτό το κάψιμο δεν είναι άλλο από πληγές που έχουν ματώσει.

«Σηκώθηκε ρε» ακούω και γυρνάω να δω τον Όουεν να στέκεται σχεδόν από πάνω μου.

Θυμάμαι ακριβώς τι συνέβη. Δεν ξεσπάω. Απλά το βουλώνω και περιμένω εντολές. Δεν είμαι ηλίθια. Δεν έχει κανένα νόημα να μην τα έχω καλά με τους μπράβους του Άλφα. Μόνο μπελάδες θα μπορούσε να μου φέρει. Όσο για το ξέσπασμα που είχα με την άλλη την καριόλα αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Ξέρω πότε με παίρνει να κάνω τι. Σίγουρα θα βρούνε κάτι για να με τιμωρήσουν, μα δεν παίζει να με διώξουν ή τίποτα χειρότερο. Όχι τώρα που απέδειξα πόσα μπορώ να βγάλω. Ενώ αυτή η Ντιάνα τι είναι; Είκοσι δολάρια; Πενήντα στην καλύτερη -αν και ολύ αμφιβάλλω. Τίποτα. Και όχι δεν μπορώ να δεχτώ να μου φέρεται έτσι. Έχω περάσει πολλά στη ζωή μου για να με εξαπατάει με τόσο φτηνά κόλπα η κάθε μαλακισμένη. Ζω σε έναν κόσμο που πρέπει καθημερινά να αποδεικνύεις ότι έχεις τ' αρχίδια να επιβιώσεις. Αν δεν έκανα τίποτα αυτή και οι άλλες πιθανόν να παίρνανε θάρρος και για άλλες μαλακίες. Μα τώρα δεν πρόκειται.

«Τι μαλακίες είναι αυτές, μου λες; Τι νομίζεις ότι είναι εδώ μέσα;» Μπουρδέλο... η χειρότερη μορφή κοινωνίας...

«Σταμάτα Όουεν.» Ο Φόλκερ μπαίνει στη μέση και στέκεται ακριβώς μπροστά μου.

Για μια στιγμή το βλέμμα μου διασταυρώνεται με του Έις που και αυτός όπως όλοι είναι γυρισμένοι σε εμένα. Μα εκείνος δείχνει πιο αηδιασμένος απ' όλους με όσα έχουν γίνει. Γιατί Έις; Εσύ μήπως νομίζεις θα έκανες κάτι άλλο στη θέση μου;

«Κοίτα που και το πουτανάκι από τα σαλόνια ξέρει να χτυπάει. Νοσοκομείο την πήγαμε την άλλη. Θα μείνει μέσα σήμερα.» ακούω έναν που δεν έχει τύχει ακόμα να μάθω το όνομά του να λέει ενώ μπαίνει μέσα κοπανώντας την πόρτα πίσω του. Μιλάει για μένα λες και ποτέ δεν έχω βρεθεί σε δύσκολες καταστάσεις. Μα δεν με ξέρει καθόλου. Έχω αναγκαστεί άπειρες φορές να χρησιμοποιήσω τη βία για να ζήσω. Για να δείξω ποια είμαι...

«Πως την βάλατε νοσοκομείο;» ρωτάει ο Όουεν.

«Έχει γνωστούς ο Άλφα που θα αναλάβουν να γίνουν όλα ήσυχα» εξηγεί ο Φόλκερ χωρίς όμως να πάρει το βλέμμα του από εμένα.