Πόρνη Πολυτελέιας {GW15}

Κεφάλαιο 29

   Είναι σχεδόν αστείο πως πόσο απλά όλα επιστρέφουν στους ρυθμούς τους. Σαν τον καιρό ένα πράγμα. Να μπορεί ας πούμε να ξεκινήσει ξαφνικά μια φοβερή καταιγίδα, να ρίχνει καρέκλες, οι άνθρωποι να μην βγουν από το σπίτι για όλο το σαββατοκύριακο, ίσως και να καταστραφεί ο υπέροχος κήπος τους μα από Δευτέρα όλα θα είναι πάλι καλά. Αφού λοιπόν σταματήσει η καταιγίδα όλα καλά. Σε μερικές ώρες ούτε θα θυμούνται ότι έβρεχε...

Ε κάπως έτσι και εδώ μια νύχτα ήταν αρκετή για να ξεχαστεί το θέμα. Καλά δεν μπορώ να ξέρω κατά πόσο όντως ξεχάστηκε μα τις επόμενες κιόλας μέρες το μαγαζί λειτουργούσε κανονικά, τα κορίτσια δέχονταν όπως πάντα τις επισκέψεις τους στα δωμάτια και γενικά όλα κυλούσαν ομαλά. Δύο ηλίθιες κιόλας προσπάθησαν να το σκάσουν με αποτέλεσμα να έχουμε κι άλλες κηδείες, τρόπος του λέγειν φυσικά, ο Όουεν ανέλαβε να εξαφανίσει τα πτώμα χωρίς καλά-καλά να πάρουμε όλες πρέφα τι είχε γίνει. Απλά εγώ έτυχε να είμαι μπροστά –βασικά στα τέσσερα- την στιγμή που ήρθαν να τον φωνάξουν για να πάει να συμμαζέψει το χαμό.

Φυσικά δεν ρώτησα τι είχε γίνει. Έπιασα όμως τον εαυτό μου να σκέφτεται την Αλίνα. Και αν η βλαμμένη αποφάσισε να το σκάσει για να βρει το παιδί της. Ίσως και να μην ήταν και τόσο κακή ιδέα, μα αν αυτή ήταν ένα πτώματα που έπρεπε να ξεφορτωθεί ο γλυκός μου Όουεν, μάλλον τελικά ήταν απαίσια ιδέα. Και αλήθεια ξαφνικά κατάλαβα πως κάτι με έτρωγε να μάθω. Κάτι... κάτι, σχεδόν σαν να ανησυχούσα. Βγήκα τρέχοντας από την κουζίνα κατεβάζοντας το φόρεμά μου στη διαδρομή προς το δωμάτιο «...που πας μωρή μαλακίσμένη...» άκουσα κάποιον να φωνάζει, μάλλον αυτός ο Βίξεν –πως διάολο τον λένε;- μα δεν σταμάτησα μέχρι που ήμουν σίγουρη πως δεν ήταν εκείνη νεκρή.

Δεν ξέρω τι με έπιασε εκείνη τη μέρα. Πραγματικά ακόμα δεν μπορώ να το εξηγήσω. Η ιδέα και μόνο ότι μπορεί να ήταν νεκρή με τρέλανε, μα δεν είναι ότι λυπήθηκα όπως με την Μελ Κόκο, στο κάτω-κάτω δεν είμαι αναίσθητη, μπορεί να μην δένομαι με ανθρώπους –εξ' άλλου ποιος ο λόγος; Πάντα φεύγουν... ή φεύγω εγώ- μα με όσους μου φέρονται καλά, με αυτούς έχω άλλες σχέσεις. Μα την Αλίνα ούτε την ξέρω καλά-καλά. Και όχι δεν λυπήθηκα στην σκέψη ότι μπορεί εκείνη να είχαν καθαρίσει, δεν ήταν στενοχώρια αυτό που ένοιωσα... έμοιαζε περισσότερο με τρόμο.

Αλλά όπως είπα όλα επέστρεψαν στα φυσιολογικά. Περίπου δηλαδή. Δεν είμαι σίγουρη τι μέρα είναι μα δεν έχω δουλειά απόψε. Θέλω να πω το μαγαζί δεν ανοίγει και ο Φόλκερ μου είπε πως δεν θα έχω κανένα ραντεβού. Νομίζω είναι Τετάρτη. Μου είπε κιόλας ότι ο Άλφα με θέλει. Θέλει να μου μιλήσει για δουλειά. Καιρό είχα να τον δω αυτόν. Τρίτη μάλλον. Ναι Τρίτη πρέπει να είναι.