Πόρνη Πολυτελέιας {GW15}

Κεφάλαιο 17

Φτάνουμε, αφήνει το αμάξι στους υπεύθυνους να το παρκάρουν και προχωρούμε προς την είσοδο. Εκείνος πλησιάζει την κοπέλα με τη λίστα και μετά από και στιγμή μου κάνει νόημα με το χέρι του να τον ακολουθήσω δίχως καν να με κοιτάξει.

Περνάμε από έναν φαρδύ και μακρύ διάδρομο με καθρέφτες στα δεξιά και στα αριστερά. Ρίχνω μια ματιά να δω αν είναι όλα εντάξει. Ομολογώ ότι ανυπομονούσα να έχω την ευκαιρία να βρεθώ σε μια τουαλέτα έστω για να με δω. Δεν έχει να κάνει με ματαιοδοξία μα με μια μέθοδο επιβράβευσης. Να, βλέποντας τον εαυτό μου έτσι παίρνω ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν για να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό στην αποψινή δουλειά.

«Τελείωνε» ακούω την σίγουρα ξενερωμένη φωνή του Έις που ήδη κοντεύει στο τέλος του διαδρόμου.

Προχωράω προς τα εκεί με ψηλά το κεφάλι, κουνώντας τον κώλο μου με κάθε μου βήμα. Η Ράινα μου είχε μάθει το περπάτημα του μοντέλου. Είχε τύχει να συμμετέχει όταν ακόμα πήγαινε σχολείο σε ένα φάσιον σόου και έχει να το λέει. Γρήγορο μα δυναμικό περπάτημα. Το ένα βήμα μπροστά στο άλλο σαν να βαδίζεις σε μια νοητή γραμμή. Φτέρνα, μύτη. Σύντομα οι χτύποι από τα τακούνια γίνονται ρυθμικοί. Οι γοφοί μου αποκτούν και αυτοί με τη σειρά τους μία κίνηση. Φτάνω στον Έις που περιμένει μπροστά στην διπλή πόρτα. Λίγο πριν σταθώ δίπλα του σπρώχνει τα φύλλα και τον ακολουθώ σε έναν τεράστιο χώρο με κλασσική μουσική, κυκλικά τραπέζια και γλυπτά από πάγο. Πραγματική χλίδα.

Κατευθυνόμαστε προς την αριστερή πλευρά του χώρου όπου μια νεαρή κοπέλα μας οδηγεί στο τραπέζι του καρχαρία. Δεν είναι μόνος του φυσικά. Άλλοι τέσσερις άντρες κάθονται μαζί του. Ας τους πούμε, ο Καφέ, ο Άσπρος, ο Μαύρος, και ο Γκρι. Το ξέρω δεν είναι και το πιο πρωτότυπο μα είναι το πρώτο πράγμα που μου έρχεται βλέποντας τους μέσα στα ακριβά τους κουστούμια στα αντίστοιχα χρώματα. «Περίμενε εδώ. Πάω να συνεννοηθώ για την πληρωμή... Όταν όλα είναι εντάξει θα σου κάνω σήμα να πλησιάσεις.» ο Έις απομακρύνεται πριν καν προλάβω να κουνήσω το κεφάλι μου.

Βλέπω τον καρχαρία να σηκώνεται και να προσφέρει τη χειραψία του στον Έις. Μου ξεφεύγει ένα χαμόγελο. Ο Έις προφανώς δεν είναι ένας άντρας μεγαλωμένος με καθωσπρεπισμούς κουστούμια και χειραψίες με μεγαλοκεφάλια... φαίνεται εξ άλλου από τον τρόπο που διστακτικά φέρνει το χέρι του κοντά στο καρχαρία. Μόλις παίρνει τον μικρό φάκελο και γυρνάει στο πλάι για να μετρήσει το ποσό, απομακρύνεται από το τραπέζι ενώ ταυτόχρονα μου κάνει νόημα με το κεφάλι του να πλησιάσω. Επίσης δείχνει με τον αντίχειρα και τον μεσαίο τα μάτια του και μετά τα δικά μου. Δεν μπορώ να καταλάβω αν αυτό σημαίνει 'θα σε παρακολουθώ' ή 'θα σε προσέχω' μα μαντεύω το πρώτο.