Πόρνη Πολυτελέιας {GW15}

Κεφάλαιο 21

«Δεν το θέλω» βλέπω το στρογγυλό χαπάκι στην παλάμη του Έις και θυμάμαι ακριβώς πόσο με είχε δυσκολέψει να κάνω την δουλειά μου την τελευταία φορά.

«Ό, τι πεις» μουρμουράει αδιάφορα και το βάζει και πάλι πίσω.

Είμαι καθισμένη στο στρωμένο κρεβάτι του δωματίου και εκείνος στέκεται απέναντί μου. «Τώρα που πέθανε η Μελ Κόκο ποιόν από εσάς βάζουν να μαζεύει εδώ μέσα;» ρωτάω, όχι ότι με νοιάζει ιδιαίτερα μα δεν ξέρω τι να πω. Ο Έις ανασηκώνει χωρίς να μου δίνει και ιδιαίτερη σημασία τους ώμους του ενώ ανάβει ένα τσιγάρο. Πιάνω τον εαυτό μου και πάλι να προσπαθώ να βρω κάτι να πω για να μην μένουμε έτσι στην απόλυτη ησυχία. Δεν ξέρω γιατί αυτή η σιωπή ανάμεσά μας με κάνει να νοιώθω τόσο άβολα. Γενικά δεν μιλάω και πολύ, ποτέ δεν με ένοιαζε να κάνω άσκοπες συζητήσεις. Για παράδειγμα τώρα θα μπορούσα πολύ απλά να προετοιμάζομαι για το ραντεβού μου. Να προσπαθώ να σκεφτώ τις κινήσεις του πελάτη νωρίτερα για να μαντέψω τι θα του άρεσε να δει τώρα μα όχι... Εδώ κάθομαι και χάνω χρόνο με το να κουράζω το μυαλό μου με αυτόν τον μαλάκα τον Έις. «Ήμουν αρκετά σίγουρη πως ο Άλφα σε είχε βγάλει από τη μέση»

Σμίγει τα φρύδια του με μια κάποια περιέργεια και με κοιτάζει. «Γιατί να είσαι σίγουρη για το οτιδήποτε έχει να κάνει με εμένα;» ρωτάει κάπως επιθετικά και ειρωνικά μα εννοείται πως δεν καταφέρνει να με θυμώσει ή τίποτα τέτοιο.

«Απλά ήμουν. Που σε είχε λοιπόν; Ρεπό;» ρωτάω εξίσου ειρωνικά.

«Εξωτερικές δουλειές.» απαντάει δείχνοντας ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να μπει σε λεπτομέρειες. Χαλάρωσε, φίλε. Απλά χάνουμε τον χρόνο μας, δεν με νοιάζει πραγματικά ούτε που ήσουν ούτε τι έκανες.

«Σου πάνε οι 'εξωτερικές δουλειές'. Να τις κάνεις συχνότερα» του λέω και ξαπλώνω στο κρεβάτι. Πλάκα-πλάκα με όλες αυτές τις πρόβες νοιώθω το σώμα μου πιασμένο.

Χαμογελάει κάπως. «Τι έγινε Κάρμεν; Ακούγεσαι σαν να ζηλεύεις.»

«Να ζηλεύω;» πετάγομαι όρθια «τι να ζηλεύω ακριβώς;» που διάολο το πάει; «και από πότε με λες Κάρμεν; Μην ξεχνάς αυτό είναι για τους πελάτες, για σένα απλά Μπίλι.»

«Ναι σωστά...» μουρμουράει κοιτώντας το κινητό του «μου διέφυγε.»

«Όλα έτοιμα;» ένας άλλος μπράβος ανοίγει την κουρτίνα και μας ρωτάει.

Ο Έις νεύει. «Κοίτα τώρα να κάνεις καλά τη δουλειά σου.» μου λέει κοφτά και απότομα δίχως και πάλι να πάρει τα μάτια του από το κινητό και βγαίνει έξω.