Πόρνη Πολυτελέιας {GW15}

Κεφάλαιο 28

   Όλα μοιάζουν τόσο στημένα. Είναι κάποιοι άνθρωποι που απλά φαίνεται να μπορούν να χτίσουν το κατάλληλο σκηνικό την κατάλληλη στιγμή.

Βρέχει. Μα τι πιο βολικό για μια ας πούμε κηδεία. Και λέω ας πούμε γιατί φυσικά το πτώμα έχει γίνει μπάρμπεκιου ώρες τώρα. Χωρίς πολλά-πολλά μετά τα όσα έγιναν ο Άλφα έδιωξε τους περισσότερους από εμάς για να μείνει μόνος του «να θρηνήσει το χαμό της πολυαγαπημένης του γυναικούλας» όπως είπε. Βέβαια έμειναν και άλλοι πίσω, όπως ο Φόλκερ, ο Έις και κάποιοι που δεν τους ξέρω άρα βάζω στοίχημα πως μάλλον για δουλειές θα μιλούσουν.

Και τώρα μας έντυσε όλες με σκούρα ρούχα και μας πήγαν πάνω στο μαγαζί. Στεκόμαστε μαζεμένες λες και περιμένουμε σαν πρόβατα σε σφαγή, μα όλο αυτό δεν έχει να κάνει καθόλου με εμάς. Παραδίπλα μαζεμένοι όλοι οι μπράβοι του Άλφα εκτός από τον Φόλκερ.

«Τι έγινε;» με ρωτάει η Αντζελίνα τραβώντας μου την ράντα από το φόρεμα. Είναι η μόνη που παρά τις 'διαταγές' προτίμησε να συνεχίσει να φοράει τη ροζ φανέλα με την οποία κοιμόταν.

Της κάνω νόημα να βγάλει τον σκασμό ενώ προσπαθώ να ακούσω τι λένε παραδίπλα ο Όουεν με τον Έις μα η πόρτα πίσω μου είναι ανοιχτή και όσο η βροχή δυναμώνει τόσο δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ στα στόματά τους για να διαβάσω τα χείλη τους. Ο Όουεν το κάνει ακόμα χειρότερο αφού δεν βγάζει στιγμή το κωλοτσιγάρο του από εκεί... ο Έις δείχνει εκνευρισμένος και θυμωμένος. Πειράζει συνέχεια νευρικά το πηγούνι του, σπρώχνει πίσω τα μαλλιά του περπατάει πάνω-κάτω... Που και που τον ακούω να φωνάζει κάτι σαν «Τι στο διάολο..» μα πάντα μασάει την τελευταία λέξη προσπαθώντας να συγκρατήσει τα νεύρα του. Απ' ό, τι φαίνεται όλοι έχουν πάρει πολύ πιο σοβαρά απ' όσο πίστευα τα όσα συμβαίνουν. Και μαζί με τη φασαρία της βροχή έχω και το στομάχι μου που δεν λέει να σταματήσει να γουργουρίζει. Για κάποιο λόγο αυτό με κάνει να γυρίσω να κοιτάζω την Αλίνα.

Στέκεται κρυμμένη ανάμεσα στις άλλες. Ως συνήθως όλες τους δείχνουν τρομαγμένες. Φαίνεται ότι δεν έχουν ιδέα τι έχει συμβεί ή για τι είναι εδώ. Κάποιες πέφτουν στα γόνατα κλαίγοντας και ικετεύουν να μην τις διώξουν... να μην τις σκοτώσουν...

«Κάντες να το βουλώσουν γιατί θα το κάνω εγώ..» η φωνή του Έις ακούγεται σαν γρύλισμα και κάνει τον Όουεν να πάει σε εκείνες.

Πιάνει μια από τα μαλλί... μια άλλη τσιρίζει...

Όλος αυτός ο πανικός με βγάζει έξω από τα νερά μου. Νομίζω δεν θα μπορέσω αν συνηθίσω ποτέ όλα αυτά τα κορίτσια που ουρλιάζουν και κλαίνε ικετεύοντας για... πραγματικά δεν ξέρω για ποιο πράγμα. Τι νόημα έχει εξάλλου, ποτέ καμιά μας δεν κατάφερε κάτι με παράπονα και φασαρία. Οι ίδιες βασανίζονται περισσότερο και πνίγονται σε μια κουταλιά νερό...