Η πρώτη φορά που ένοιωσα αυτό το κρύο άψυχο μέταλλο να αγγίζει το κορμί μου ήταν σε μια λεωφόρο. Δεν θυμάμαι πια το όνομά της. Ήταν δεν ήταν μια βδομάδα που έβγαινα εκεί για πιάτσα. Πρέπει να είχα κλείσει τα δεκαέξι... μπορεί και όχι.
Συνήθως κάναμε πιάτσα πέντε έξι κορίτσια μαζί. Κορίτσια δηλαδή τρόπος του λέγειν. Αν υπολογίσουμε την Νίντα που είχε ξεπεράσει το να είναι κορίτσι εδώ και καμιά τριανταριά χρόνια, και καμιά φορά τις έφευγε η περούκα από τον αέρα και έμενε με την ξεμαλλιασμένη κεφάλα της με τις ελάχιστες κατάλευκες τρίχες να ανεμίζουν, και από την άλλη την Άρια, που ουσιαστικά την έλεγαν Τζον, και ήταν λογιστής χωρισμένος με δύο κόρες που σπούδαζαν στην Ευρώπη και επιτέλους μπορούσε να αφήσει πίσω την καταπίεση και να ζήσει τα 'μεγάλα πάθη' όπως έλεγε. Και όπως και να το κάνουμε δεν ήταν μόνο αυτό που κρεμόταν ανάμεσα στα πόδια του που τον έκανε να μην είναι 'κορίτσι' μα και γενικά λίγο τα γένια τους που δεν ήταν πάντα φρεσκοξυρισμένα, ή οι ψεύτικες βλεφαρίδες που δεν ταίριαζαν καθόλου με τα αρρενωπά φρύδια του... όχι μόνα αυτά, αλλά όλο παραπονιόταν πως τελευταία είχε κάνει και μια μπυροκοιλιά που δεν σωζόταν με τίποτα.
«Αχ, γαμώτο, τρεις κορσέδες πέταξα, που να μπει μέσα αυτό ο τέρας;» έλεγε και χάιδευε την κοιλιά του. Το αστείο είναι πως την πρώτη μέρα που την είδα δεν είχα καταλάβει πως είναι άντρας. Νόμιζα η ηλίθια ότι ήταν έγκυος. Μου έπιασε την κουβέντα και έτυχε να την ρωτήσω τι θα έκανε με το παιδί όταν γεννιόταν... Περιττό να πω ότι ο τύπος δάκρυσε από τα γέλια.
Αλλά ακομπλεξάριστη η Άρια. Κανένα θέμα δεν είχε να μου εξηγήσει γιατί ήταν εδώ, να μου πει τον καημό της. «Πουλάκι μου εγώ δεν είμαι εδώ για τα λεφτά» είπε ενώ έστριβε λίγο χόρτο «εγώ καλά να μαι, δούλεψα πολύ στη ζωή μου, μεγάλωσα τα δυό μου τα κορίτσια -ολόκληρες κοπέλες τις έκανα- με ό, τι ζητήσανε. Τίποτα δεν τους έλειψε ποτέ. Τις έστειλα να σπουδάσουν. Έξω, η μία Αγγλία, η άλλη Γερμανία. Βέβαια η μικρή δεν μου τα λέει καλά... βρήκε έναν βρωμογερμαναρά και μου λέει για γάμους και ιστορίες... αχ» έκανε μερικές τζούρες να «στανιάρει» όπως έλεγε και συνέχισε «τέλος πάντων, λεφτά έχω. Που να μην είχα, έχω... Αλλά μωρό μου, τι είναι η ζωή χωρίς τον έρωτα; Αχ ένα τίποτα... κράτα λίγο» μου έδωσε το τσιγαριλίκι έβαλε βιαστικά μπόλικο κραγιόν και έτρεξε σε ένα αμάξι που είχε σταματήσει.
Κατέληξε λουσμένη με μια μπύρα και την μορφή της να ακολουθούν φωνές «Λούγκρα θα σου βάλουμε μπουρλώτο!» «Ου να μου χαθείς παλιοτραβέλλι»
أنت تقرأ
Πόρνη Πολυτελέιας {GW15}
عاطفيةΓεννημένη πόρνη. Για κάποιους, η πανέμορφη Κάρμεν που πολλοί πληρώνουν αδρά για μια νύχτα μαζί της. Για τον Έις, άλλη μια του δρόμου, ένα μίασμα της κοινωνίας, μια γυναίκα τόσο ανήθικη που δεν αξίζει καν την λύπηση του. Για την ιδία, απλά η Μπίλι. Α...
