Πόρνη Πολυτελέιας {GW15}

Κεφάλαιο 18

Μπορώ να νοιώσω τα πάντα, μα δυσκολεύομαι να αντιδράσω. Αυτός ο καριόλης ο καρχαρίας, ή μάλλον για να λέμε τα πράγματα σωστά, ο Άλφρεντ ΜακΣτίβενς, -φυσικά τώρα το όνομά του χαράζεται στην μνήμη μου- ήξερε ακριβώς τι μου έβαλε... Κάτι που θα με κάνει ανήμπορη να αντιδράσω μα θα μπορώ να αισθάνομαι τα πάντα... Αυτό ακριβώς θέλει. Να με πονέσει χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα. Αυτός και οι άλλοι οι φίλοι του γουστάρουν να με βλέπουν να υποφέρω πραγματικά. Όχι, δεν τους αρκεί να με πληρώνουν για να προσποιούμαι μα θέλουν κάτι άλλο. Τα παλιοσαδιστικά γουρούνια!

Μουγκρίζω την στιγμή που οι δυό από αυτούς αρπάζουν τα πόδια μου και τα τραβούν να ανοίξουν. Τα τραβούν περισσότερο από όσο αντέχω μα όσο και αν θέλω να ουρλιάξω μου είναι αδύνατο να ελέγξω την φωνή μου. Μπορώ να νοιώσω τα μάτια μου να κλαίνε από τον πόνο και με εξοργίζει πραγματικά που του δίνω την ικανοποίηση να με βλέπουν έτσι. Ο καρχ-...ο Άλφρεντ ΜακΣτίβενς πίνει την σαμπάνια του και κοιτάει το θέαμα απολαμβάνοντας ήρεμος τη σκηνή. Τον μισώ... Όχι μαλακίες λέω. Δεν αξίζει να τον μισώ, έχω ξεχάσει πώς να μισώ. Μα σίγουρα θέλω να ξεφύγω από εδώ. Δεν θέλω να είμαι το θύμα σε όλη αυτή την άρρωστη παράσταση που στήνουν για χάρη του.

«Τι κοιτάς ρε εκεί; Σαν χαζός στέκεσαι; Τι είναι; Μη μου πεις ότι πέθανε;» ένας από αυτούς, ο Άσπρος μου φαίνεται, έρχεται κοντά σε έναν που στέκεται από πάνω μου.

«Κοίτα πόσο μπλε είναι τα μάτια της, κοίτα...»

«Ε και;»

«Να, μου θυμίζει κάτι πορσελάνινες κούκλες που είχαμε στο εξοχικό-»

«Τι χαζομεράτε εσείς εκεί;» φωνάζει και ο Άλφρεντ ΜακΣτίβενς που τώρα μου θυμίζει καρχαρία περισσότερο από ποτέ, αν και με μάσκα πάπιας. Αφήνει την σαμπάνια του και έρχεται και αυτός προς το μέρος μου. Σκύβει από πάνω μου και χώνει τη γλώσσα του στο στόμα μου. Αν μπορούσα να αντιδράσω θα του την δάγκωνα. Τα σάλια του βρέχουν κάθε σημείο του σώματός μου. Τον σιχαίνομαι. «Να είδες που σου αρέσουν τα φιλιά; Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί με απέφευγες την άλλη φορά;» δεν θυμάμαι καθόλου αυτό που μου λέει. Μα ναι, ήμουν ζαλισμένη από τη μαλακία που μου είχε δώσει ο Έις και γι' αυτό δεν θυμάμαι...

Που είναι ο Έις;

«Άλφρεντ θες να ξεκινήσεις εσύ;»

«Ο, αγαπητέ μου, μα όχι εγώ είχα την τιμή να δοκιμάσω, ξεκίνα εσύ φίλτατε Μέισον»