constellations | malfoy

section 30

/boğulmama izin verme
seni sonsuza dek benimle tutmak istiyorum, aşkım
ama istemek asla yeterli değil
öyleyse benimle kal
beni kurtarması için birine ihtiyacım var, sele yakalandım
öyleyse benimle kal
daha fazla zamana ihtiyacım var, senden vazgeçemem
bir ömür süresi hiçbir zaman yeterli değil
öyleyse benimle kal/
stay close, syml

{Draco}
"Yüzünden bu takımı beğenmediğin anlamını mı çıkarmalıyım?" diye sordum kollarımı kavuşturup duvara yaslanırken. Scorpius'un elinde cırtlak sarı kadife bir takım vardı ve askıyı biri üstüne kusmuş gibi bir tiksinmişlikle tutuşundan askıyı takımın değil benim üstümde hayal ettiğini anlamak mümkündü. Yüzünde felce uğramış gibi bir ifade vardı. "Eğer bu sadece işin şakası değilse aynı kumaşı rulo halinde sana sokacağımı biliyorsun, değil mi?" diye sordu kendine hakim olmaya çalışarak. Çok başarılı olamayarak takımı koltuğa doğru attı ve boynu bükük sarı kumaş süklüm püklüm kanepenin kenarlarından sarktı. Tam da o anda içeri giren Diana'nın gözleri sarı kadife elbiseyi görünce dehşetle büyüdü. "Ayy," dedi nefesi boğazında kalmış bir ifadeyle. "Bu ne?"

"Damadının takım elbisesi, Diana." dedim telaşsızca. Fikir Lestrange kızından çıkmış olmasına rağmen bu yüzlerindeki ifadeyi görmek için burada olmaması yazıktı doğrusu, kesinlikle kaçırılacak gibi bir sahne değildi. "Onu her şekilde seveceğini sanıyordum. Edeceğin yemin de bunu söylemiyor mu?"

"Her şekilde, evet. Fosforlu sarı bir takımda, hayır!" diye çıkıştı Diana toksik maddenin etrafından dolanır gibi kanepeden uzak durarak. "Özür dilerim aşkım ama peluş hayvan kostümü giysen daha çok ciddiye alırım seni."

Kendime engel olamayarak güldüm. "Peluş hayvan işini de halledebilirim. Eminim sarı kadife smokini bu ciddiyetle diken terziyi şişme bir civciv kostümü dikmek zorlamaz."

Scorpius ve Diana çaresizce bakıştılar, aralarındaki sessiz iletişime ortak olmadım. Yapamayacağımdan değil de, zaman zaman kötü anlarda yakaladığımda midemi bulandırdıkları içindi bu refleks. İkisine mesafe tanımak gerekiyordu. "Draco, Karen sana hiçbir şeyi elletmedi, değil mi?" diye sordu Diana sesinde gün gibi ışıyan bir dehşetle. Diana'yı bir haftadır Lestrange'ın işin yarısını bana yüklüyor olduğunu söyleyerek daha çok korkutmak istedim ama işin doğrusu, benim vaktimin çoğu onun işine odaklanmış halini izlemekle geçiyordu. Benim seçtiğim her şeyi iki kere kontrol etmesini izliyordum, sonra başını kaldırıp dudak bükerek hiç fena olmadığımı belirtmesini izliyordum ve benim önüme başka bir şey koyana kadar hiçbir değişiklik olmuyordu bu durumda.

"Ne yazık ki." diye burun kıvırdım. "Yardıma ihtiyacı olduğunda bile dile getirmeyecek kadar dik kafalı ve sorunlu birinin bana güvenip organizasyonu emanet edebileceğini düşünmedin herhalde."

"Sorunlu kısmında özellikle vurgu da yapınca yaptığın tarif tam sana benziyor." diye fırçaladı beni çatık kaşlarla. "Ne zaman daha fazla götlük yapamayacağını düşünsem kendi rekorunu kırıyorsun hakikaten. Lütfen bunun bir şaka olduğunu ve asıl smokini de dikime verdiğini söyle, lütfen."

"Sarı takımın ne kadar korkunç bir fikir olduğunu benimle değil nedimenle konuşman gerek, Diana." derken halimden memnun bir şekilde ellerimi trençkotumun ceplerine soktum. Diana'nın düğünle ilgili var olan azıcık umudunun da solup gidişini izledim ve umutsuz vaka olduğumuza karar vererek külçe gibi koltuğa otururken başını kaldırıp Scorpius'a baktı. "Biz iyisi mi belediye binasında evlenelim ve bitsin gitsin."

  Scorpius başını kapı eşiğine yaslarken dilini dişlerinde gezdirdi ve bana yandan bir bakış atarak "Hadi gidelim öyleyse." dedi. Ciddi olmadığını iki metre ötesinden görebiliyordum ama Diana Scorpius'un mimiklerini analiz edebilecek bir rehavet halinde değildi anlaşılan çünkü yüzündeki ifade o kadar hızlı değişti ki kahkahama engel olamadım. Scorpius'un da güldüğünü duydum ve o kendini "Ciddi değildim, güzelim, gerçekten," diye açıklarken yeniden cümlelerin arasında kendini tutamayıp gülünce Diana ayaklarını yere vura vura üst kata çıktı.