Pay Attention To Me [Myanmar Translation]

Chapter - 79

ဗီလာပြန်ရောက်ချိန်မှာ နေ၀င်အလင်း‌ရောင်တချို့တလေသာ ကျန်ရှိတော့တယ်။

ဒဏ်ရာရထားသူဖြစ်သည့်အလျောက် ဟန်မုန့်ခမျာ သူများတွေ အကင်ဗန်းသယ်‌နေတာတွေ၊ အကင်လုပ်တာတွေနဲ့ ပျော်ပျော်ပါးပါး မြည်းစမ်းကြည့်နေတာတွေကို ဘာမှကူလုပ်မပေးနိုင်ပဲ ထိုင်ကြည့်ရုံပဲတတ်နိုင်လေတယ်။

‘‘အရသာရှိတယ်”
အမဲသားပြားကင်ကို သူတစ်ကိုက်ကိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။

‘‘ဒီနေ့တော့ လောင်ဟန်က ရဲရင့်ပြီး အပီမိုက်နေတော့တာပဲ၊ အတန်းမော်နီတာကို ကယ်ဖို့ မင်း ကျောက်ဆောင်ပေါ်ကနေ ခုန်ချလိုက်တုန်းကဆို ငါဖြင့် အဝေးကကြည့်ပြီး ရှော့ခ်ရနေတာပါဆို”
ကောကျစ်ရှုန်းက ပြောတယ်။

ကျိုးဟောက်လျန်ကလည်း :
‘‘ဟုတ်တယ်၊ ပြီးတော့ ချဲယ်ကောနဲ့ ယောင်ကောဆိူလည်း ပြောမနေနဲ့တော့၊ ဟိုဘက်ကကောင်တွေ အကုန် ကန်ချလိုက်တာများ တစ်မိနစ်တောင်မကြာလိုက်ဘူး၊ ရန်ဖြစ်တာနဲ့ကိုမတူတော့ဘူး ဒီအတိုင်းအနိုင်ကျင့်နေတာကျနေတာပဲ!”

ကျန့်ယောင်က အာလူးပြားကင်ကို တစ်ဖက်လှန်ပြီး အပြုံးလေးနဲ့
‘‘ငါက ဘေးကပံ့ပိုးပေးရုံပါ၊ ချဲယ်ချဲယ်ကသာ အဓိက DPS”

ရင်းချဲယ်က ဘာမှပြန်မပြောပဲ လက်ထဲက နို့နွေးနွေးကိုသာ တစ်ငုံပြီးတစ်ငုံသောက်နေကာ သူတို့ပြောနေတာကို တစ်လုံးမှ စိတ်၀င်စားပုံမရ။

ပထမပိုင်းချက်ပြုတ်လို့ပြီးတော့ ကျန့်ယောင်က အကင်တစ်မျိုးစီအစုံ ယူလာပြီး ရင်းချဲယ်ဘေး လာထိုင်တယ်။ သူက ပန်းကန်ပြားလေးကို မြှောက်ပေးကာ
‘‘မင်းကြိုက်တာယူလိုက်” 

ရင်းချဲယ်က ခေါင်းရမ်းပြကာ
‘‘ငါ စားချင်စိတ်မရှိဘူး၊ မင်းပဲစားလိုက်”

‘‘ကျွန်တော့်ရဲ့သခင်လေးက သိပ်ဂျေးများတာပဲ၊ ဒါဆိုလည်း ဘာစားချင်လဲပြော? ကိုယ်သွားဝယ်ပေးမယ်”

‘‘မလိုဘူး ရတယ်”

သို့ပေမယ့်လည်း ကျန့်ယောင်က သူသတိမထားမိတဲ့အချိန်ကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး အနီးနား ဟောင်ကောင်စတိုင်ကဖေးဆိုင်ကို တိတ်တိတ်ကလေး ခိုးထွက်သွားကာ နာရီ၀က်လောက်ကြာအောင် စောင့်ရတဲ့ ဒင်မ်ဆမ် သွား၀ယ်လေတယ်။