សូមស្វាគមន៍មកកាន់រឿងពេលម៉ោង៦ល្ងាច
#ស្នេហាមួយនេះគេហាមឃាត់_វគ្គ១
ភាគ៣៥🔞
+៣ខែក្រោយមក
ស៊ានតាយបានចូលធ្វើការខាងរោងចក្រក្នុងក្រុមហ៊ុនប៉ាបាន៣ខែហើយ គេក្លាយជាបុរសរឹងមាំ ធំជាងមុន កម្ពស់ខ្ពស់ឡើង មានទឹកមុខមាំ មិនមែនក្មេងវិទ្យាល័យដូចមុនឡើយ។ ចំណែកប៉ាក៏ឈប់សង្ស័យលើពួកគេដែរ បន្ទាប់ពីតាមដានច្រើនថ្ងៃ មិនឃើញមានអ្វី។ ចំពោះរឿងលួចលាក់ជាមួយបងស្រី គេនៅតែធ្វើវាបន្តរឿយៗ តែមិនញឹកញាប់ ឬបានយូរទេ ដូចពេលព្រឹកនេះជាដើម។
"ស៊ានភីង!!! នាងនៅឯណា?" ស៊ានតាយស្រែកឮៗមិនក្រែង មិនគោរព ពីជាន់លើក្នុងបន្ទប់គេ ព្រោះប៉ាគេចេញទៅក្រុមហ៊ុនមុនហើយ គេសម្តីអាក្រក់ដាក់នាងគ្រប់ពេលនៅក្រោយខ្នងប៉ា។
"ខ្ញុំនៅទីនេះ" ស៊ានភីងដកដៃពីការលាងចាន រត់ទៅរកគេ។ យ៉ាងអុីក្រេបតែដោយអារម្មណ៍ល្អ។ មិនខ្វល់ដែលស៊ានតាយធ្វើបាបស៊ានភីង មិនគោរពនាងជាបង។
"នាងយកអាវក្រៅពណ៌ខៀវខ្ញុំទុកនៅឯណា!" ស៊ានតាយនៅខឹងឡូឡាមិនឈប់។ នាងក្រមុំប្រញាប់យ៉ាងខ្លាំង នាងទុកក្នុងទូគេហើយតើ។
ពេលបើកទ្វារបន្ទប់គេភ្លាមនាងត្រូវគេកញ្ឆក់ចូល ហើយបិទទ្វារ រួចច្រានដួលឱ្យផ្កាប់មុខលើគ្រែ ដោយនាងមិនដឹងខ្លួន ធ្វើអីមិនត្រូវ។
"ស៊ានតាយ..." នាងក្រមុំមិនទាន់ងើបផង ត្រូវគេឡើងទ្រោបពីលើ ខ្សឹបក្បែរត្រចៀកនាង។
"ខ្ញុំត្រូវការបងស្រី!" គេសើយសំពត់នាងឡើងទាញខោក្នុងនាងស្រាតចេញ លើកត្រគាកនាងឱ្យទយឡើងកន្ធែកជើងនាងចេញពីគ្នា ឱនមុខថើបលិឍលើភាពជាស្រីនាងពីក្រោយ។
"អាស... ស៊ានតាយ!" នាងទើបដឹងថាគេមិនទាន់ស្លៀកពាក់ ខោអាវគេត្រៀមទុកនៅម្ខាងដោយមានអាវខៀវនៅទីនោះដែរ។ គេតែងប្រើហេតុផលទាំងនេះដើម្បីសង្គ្រប់នាងមុនចេញទៅធ្វើការ ហើយនាងក៏ពេញចិត្តណាស់។
ប្រុសកំលោះប្រញាប់ស៊ករបស់គេចូលទៅភ្លាម ហើយអុកផ្ទប់ខ្លាំងៗ គេឃ្លាននាងគ្រប់ពេលតែម្តង មិនចេះស្កប់ស្កល់ បើមិនបានបញ្ចេញ គេប្រាកដជាស្ត្រេស ហើយគេក៏ឈប់មានទំនាក់ទំនងជាមួយស្រីណាដែរតាំងពីបានខ្លួននាងមក។
"អាស..." ស៊ានភីងយកដៃម្ខាងបិទមាត់ គេខ្លាំងក្លាឡើងរាល់ថ្ងៃ តែក៏នាងចូលចិត្ត។ ប្រុសកំលោះប្រឹងអុកដូចចង់ឱ្យខ្ទេច បែរជាធ្វើរាងកាយចំពោះមុខមានក្តីសុខខ្លាំងឡើង។
គេចាប់ទាញនាងទៅឈរច្រត់ដៃនឹងតុដោយរបស់នោះនៅជាប់គ្នា រួចលើកជើងម្ខាងនាងដាក់ទៅលើតុ អុកដាក់ដល់តុរង្គើ កកិតនឹងការ៉ូបង្កើតបានជាសម្លេង។
"អាស...ស៊ានតាយ ខ្ញុំទន់ជើងទប់មិនជាប់ទេ អាស...." នាងហាមាត់ប្រាប់គេ ព្រោះនាងខ្លាចដើរមិនរួចដូចមុនទៀត។ ស៊ានតាយចាប់នាងឱ្យបែរ ទាញជើងស្រលនកៀវចង្កេះគេជាប់ មុខគេញញឹម មើលនាងដោយក្តីស្រឡាញ់ ហើយបឺតមាត់ថ្នមៗ នាងក្រមុំក៏មើលគេដែរ ដោយខ្សែភ្នែកស្នេហា។
ខ្លួនស៊ានភីងត្រូវបានដាក់គេងលើតុ ភ្នែកគេសម្លឹងកន្លែងភ្ជាប់គ្នាដោយភាពរោលរាល នាងក្រមុំក្រោកឡើងឱបកគេ ទាញគេបឺតមាត់ នាងនៅតែខ្មាសពេលគេសម្លឹងមើលចំណុចនោះ។
សម្លេងសាច់ប៉ះសាច់ឮពេញបន្ទប់ ប្រុសកំលោះត្រូវបង្ខំចិត្តបញ្ឈប់ព្រោះមិនមានពេលច្រើន គេថើបលិឍ សម្អាតលើកន្លែងជាំទាល់តែស្អាតទើបទៅរកខោក្នុងមកស្លៀកឱ្យនាង។
"ចេញទៅ ប្រយ័ត្នខ្ញុំយឺតជាងនេះ" គេថើបថ្ពាល់នាង។ ស៊ានភីងឱនមុខដោយភាពខ្មាស ដើរញ័រជើងឈ្ងោកមុខចេញក្រៅ គេល្មោភនាងក៏ល្មោភ គួរឱ្យខ្មាស។ ស៊ានតាយមើលតាម រង់ចាំបន្តិច គេនឹងប្រាប់រឿងនេះដល់ប៉ាម៉ាក់ នាងជាប្រពន្ធគេ។
------------
ស៊ានភីងចុះមកក្រោម ត្រូវយ៉ាងអុីសម្លក់សម្លឹង គាត់ឃើញថានាងដូចបែកសាច់ឈាមជាងមុន តែក៏គិតមិនចេញថាប្លែកត្រង់ណា។
"នាងនេះល្ងីល្ងើមែនចូលចិត្តធ្វើឱ្យស៊ានតាយខឹង"
"ខ្ញុំសុំទោស" ស៊ានភីងឱនមុខដាក់គាត់រួចទៅធ្វើការងារខ្លួនឯងបន្ត។ ពេលគេខឹងម្តងៗនាងតែងតែទ្រោមខ្លួន។
"ម៉ាក់! ខ្ញុំទៅធ្វើការហើយ" ស៊ានតាយប្រាប់ម៉ាក់។ នាងក្រមុំឮហើយខ្មាសរឿងមុននេះ គេនៅក្នុងឈុតខោខូវប៊យ អាវយឺត តាមដោយអាវក្រៅ គេជាបុរសរឹងមាំ ហើយនាងក៏ដឹងថារាងកាយបិទបាំងដោយសម្លៀកបំពាក់នោះអស្ចារ្យយ៉ាងណា។ មុខនាងក្រមុំឡើងក្រហម។
-----------
ស្រមៃដល់ណាទេស៊ានភីង
#TaylorNovel
