fever | hyunchan

38

selam 💞
hemencecik yeni bölüm atmam çok özel bence
finalin yakınlaştığını üzülerek tekrar hatırlatmak isterim :')

ben bu bölümü çok sevdim umarım siz de beğenirsiniz ~

•••

Minho'nun söyledikleri aklımdan çıkmıyordu. Sipariş almıyor veya ders çalışmıyor olduğum tüm zamanlarda düşünebildiğim tek şey Chan'dı. Chan'ın hareketleri, Chan'ın düşünceleri, Chan'ın duyguları, Chan, Chan, Chan...

Bana karşı duyguları olduğuna inanıyor muydum emin değildim. İnanmak istiyor muydum, orası daha da karışıktı. Minho'nun söyledikleri, doğru olsun veya olmasın, şimdiye kadar Chan'la aramızda yaşanmış her şeye bakış açımı değiştirmişti.

Benden hoşlanıyor muydu? O zaman neden benden uzaklaşıyordu? Neden eskisi gibi dokunmuyordu bana? Neden kendimi... yetersiz hissettiriyordu?

"Hyunjin!"

Gözlerimi karşımdaki duvardan ayırıp Felix'e çevirdim. "Efendim?" Felix kaşları çatılı bir şekilde bana bakıyordu. Derin bir nefes alıp "Beni dinlemiyorsun." dedi.

"Dinliyorum, Lix." "Öyle mi? O zaman söyle, anlattığım hikâyede Changbin bana kolye mi hediye etti bileklik mi?"

"Aaa..." Gözlerim hızlıca Felix'in boynunu yokladı. Bir kolye takmadığını görünce "Bileklik." dedim kendimden emin bir tavırla. Felix derin bir nefes alıp kafasını iki yana salladı. "Changbin bana bir hediye almadı Hyunjin."

"Ya sen beni mi kandırmaya çalışıyorsun?" "Kafan burada olsa kandırmazdım. Söyle hadi, ne düşünüyorsun?"

Dirseğimi masaya, çenemi de avuç içime yasladım ve endişeli gözlerle bana bakan çocuğa bakıp gülümsedim. "Sen anlat önce, ne anlatıyordun bana az önce?"

Felix'in yüzüne aniden yayılan gülümsemeyle istemsizce ben de gülümsedim. "Dün Changbin geldi sürpriz yaptı birden. Seungmin'den rica etmiş, gece Jisung'la kaldı o. Yemek söyledi dışardan, tatlı ister misin dedi olur dedim dolaptan çikolatalı bir pasta çıkardı birden! Ben görmeden eve nasıl soktu anlamadım bile... Ama kendisi pasta yapmış bana! Önceki gece saatlerce uğraşmış, benim seveceğim bir tarif bulmak için de uzun süre internette dolaşmış. Hyunjin, çok aşığım ben bu çocuğa ya..."

Felix şapşal bir gülümsemeyle bana bakarken kıkırdayıp "Tadı nasıldı?" diye sordum. "Pastanın yani." Göz kırptığımda Felix utanıp bakışlarını kaçırdı ama hafifçe güldü. "Çok kötüydü tadı. Ya basit bir tarifi nasıl mahvetti anlamadım ama bayağı kötüydü tadı."

Tek kaşımı kaldırıp kahkaha atan Felix'e baktım ve "Neden gülüyorsun o zaman?" diye sordum. Felix dirseklerini masaya dayayıp yüzünü de yumruk yaptığı ellerine yasladı. "Benim için pasta yapmış. Tadı nasıl umrumda değil, Changbin benim için pasta yaptı."

"Güzelinden bir teşekkür etmişsindir umarım." Kollarımı göğsümde birleştirip sandalyemde geri yaslandım. Felix hafifçe sırıttı ve "Etmez miyim... Aklını başından aldım gece." dedi. Bu kez o göz kırpmıştı.

"Ooo, öyle mi? Ne yaptın bakayım?" Bu kez yutkunup gözlerini kaçırdı ve "Anlatma sırası sende, aklın neye takılmıştı söyle bakalım." dedi.

"Benim civcivim utandı mı ya? Bak bak, nasıl da konuyu değiştiriyor, şuna bak." "Hyung! Uzatma, anlatamam öyle şeyleri, biliyorsun. Sen söyle hadi. İyi misin, ne oldu?"

Derin bir nefes alıp gözlerimi kapattım. Birkaç saniye düşüncelerimi sessizleştirmeye çalıştıktan sonra Felix'e bakıp "Sence Chan benden hoşlanıyor olabilir mi?" diye sordum.