Hangi yana dönsem ısınmaz,
Baba yetmezliğindendir bilirim
Dermansız üşür ayaklarım...
Hangi kapıyı çalsam umutla,
Nerde elinden tutulan bir çocuk görsem,
Bir balon olup sessizce bulutlara uçarım
Şu eksik yanımı hangi gökyüzü doldurur bilmem.
Her adım attığım eşikte
Soğuk bir yel alır götürür, salınır çocukluğum
Zaman; ıssız bir sokak karanlığına bürünür
Ne yana dönsem çıkamam içinden...
Kirpiklerime düşen her bir çiy damlasındadır babam ;kokun...
Derinden hissederim inceden sızısını bu garip yokluğun..,
Ruhumdan eksiltilmiş gibi atarım adımlarımı
Koşar adım yürürüm bütün anakarayı,
Tüm şehir bilir sustuklarımı...
Açan her çiçek yağan her karla seni aradım durdum.
Her sokak lambası altında ruhun var gibi
Köşe başlarında gölgene ait ayak izlerini buldum
Büyür gözlerimde elinde valiziyle tek omzu düşük o an
Dupduru bir damarda akan taze kan gibi
Akar akar akıp dururum
Heybemde bir yerlerde sana denk gelebilme umudum.. .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞİYAN
PoetryHayat insanı sürükleyip duran bir rüzgardır...Bazılarımız rüzgara karşı koyup hayata tutunmaya çalışırken bazılarımız da bu rüzgarda savrulup gidiyoruz..Ben de bu rüzgarın beni sürüklediği limanlardan ve düşlerimden kopardığım anıları getirdim sizle...
