Büyük sehirlerin kalabalık olur yalnızlığı
Sürükleyip durur yürekleri bir kaldırımdan diger bir kaldırıma
Ve her bir kaldırım farklı bulvara gider her zaman ...
Her bir yol yeni bir bulvara değil mi Ankara...
Her yolun bir caddeye çıkar senin.
Hayatın dönüm noktaları gibi...
Nereye döneceğin senin elinde ama ulaşılan yol aynı.
Yüksek binalarin yaraları da büyüktür.
Bir yanı güneşi görür bir yanı hic bilemez diğer tarafta ne olup ne bittigini...
Binalar,binalar
Birbiri ardına sıralanmış, her biri kendi içinde yalnız.
Her biri gri bir şehrin gri sütunları.
Bir sütundan tek farkları, gece ışık saçıyor olmalari
Bir yanında hayatin sadeliginden bıkmış memurlar
Bir yanda gençliğin heyecanını karanfile taşıyan gençler...
Yüksek,alçak türlü türlü duvarlar,betondan parklar...
Evlerin önü yamalı bahçe...
Ne de güzel yağar Tunalı'da kar...
Kurtuluş'ta sonbahar.
..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞİYAN
ŞiirHayat insanı sürükleyip duran bir rüzgardır...Bazılarımız rüzgara karşı koyup hayata tutunmaya çalışırken bazılarımız da bu rüzgarda savrulup gidiyoruz..Ben de bu rüzgarın beni sürüklediği limanlardan ve düşlerimden kopardığım anıları getirdim sizle...
