Attığımız adımların izi kaldı köhne sokaklarda..
Koşmaya çalışmaktan durmaya çalışmaya evrildi devinim
Kalp sancısı geçici bir rahatsızlık değil artık
Kıvrandırıp duruyor her köşe başında
Uyu uyan yaşa
Uyu uyan yaşa
Sırtına yükleyip türlü zorluğu da
Sararan yapraklar ve de turuncu güller
Bifiil aynı şarkıyı söylerler...
Uyu uyan yaşa
Uyu uyan yaşa
Mutluluğu bulmak eskisi gibi zor da değil
Satılıyor ikinci el tezgahlarda
Kullanılmış atılmış kullanılmış atılmış
Toparlanıp tekrar bir başkasına katılmış insan toplulukları içinde
Uyu uyan yaşa
Uyu uyan yaşa
Sırtına yükleyip türlü zorluğu da
Sararan yapraklar ve de turuncu güller
Bifiil aynı şarkıyı söylerler...
Uyu uyan yaşa
Uyu uyan yaşa
Uzayıp giden gök varla yok arası bir deniz
Göremeyen yerlerinde büyümüş sefilleriz
Yaşamla ölüm arasında bir uçurtma boşluğu mesafe
Çektikçe ipi kendimize, sona doğru geliriz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞİYAN
PoesíaHayat insanı sürükleyip duran bir rüzgardır...Bazılarımız rüzgara karşı koyup hayata tutunmaya çalışırken bazılarımız da bu rüzgarda savrulup gidiyoruz..Ben de bu rüzgarın beni sürüklediği limanlardan ve düşlerimden kopardığım anıları getirdim sizle...
