AŞİYAN

Sen Bilirsin Belki

Sen hiç kalabalık içinde yalnız hissettin mi kendini...

Ben hissettim...

Hani herkes,herşey yanında ama birşeyler, birileri eksikmiş gibi...

Zira öyleydi...

Birileri, birşeyleri ile hep eksikti...

Bazı şeyler büsbütün tamdı...

Lakin...

Birçok şey yarım...

Ne tam anlamiyla bir bütün bulabildim...

Ne de tam anlamiyla tamamlayabildim eksik yanımı...

Bir bütün iki yarımdan oluşurmuş...

Öyle demiş matematikçiler...

Ya tamamım sıfıra eşitti benim...
Ya da diğer yarim...

Ve önümde akıp giden hayatım da hep böyle olacak korkarım...

Sen hiç korku dolu uyudum mu geceleri...

Ben uyudum...

Hani kalbinin ortasina bir ağırlık çökmüş, nefes almaya takatin kalmamış gibi...

Nitekim öyleydi...

Nefes almak kütlece acılara eşitti...

Bazı şeyler acıyı alıyor derlerdi...

Almadı...

Bir çok yolu  denedim ama o da olmadı...

Sanırım nefes almaya da, pek zamanım kalmadı...

Sen hiç yorgan altında sessizce ağladın mı geceleri...

Ben ağladım...

Hani duvarı seyreder ama geçmişi izler, gündüzü bir gecenin aralığından dikizler gibi...

Velhasıl kelam öyleydi...

Bu gece de öyle bir geceydi...

Sebebi neydi...

Bu sorunun cevabını bir türlü veremedim ki...

Sen bilirsin belki...

Bir insan sebepsiz yere acı çekebilir miydi...