Yorgunum ey yar...
Yoruldum...
Gözyaşlarında boğulur insan bazen...
Düğümlenirken bütün acılar boğazına...
Yutkunmak bile zor bir eylemken...
Nasıl gülümser ki bir insan gelip geçen hayatına...
Tutunduğum bir dalım vardı mesela,
Baş harfi sen olan...
Yoran, ağlatan, yorulan ama herşeye rağmen yaşamama sebep olan...
Bir sebebim vardı, bu anlamsız hayatı anlamlı kılan...
Ellerinde huzuru, güveni bulduğum...
Sadece omuzlarındayken mutlu olduğum...
Bir nedendin sebepsiz yere arayip da bulduğum.
Yorgunum ey yar...
Yoruldum...
Gözyaşlarına boğulur bazen insan...
Sen bilirmisin bu duyguyu...
Düğümlenir bütün anılar boğazında...
Konuşmak bile zor bir eylemken.
Nasıl susarım bir köşede, inanıp beni kimsesiz koyduğuna...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞİYAN
PoetryHayat insanı sürükleyip duran bir rüzgardır...Bazılarımız rüzgara karşı koyup hayata tutunmaya çalışırken bazılarımız da bu rüzgarda savrulup gidiyoruz..Ben de bu rüzgarın beni sürüklediği limanlardan ve düşlerimden kopardığım anıları getirdim sizle...
