Vakitsiz doğan güneş yine bir günlük ömrüme eş..
Güneşe sayısız şiir yazıldı, ben nezdinde bu şehirde...
Lakin bileklerimden sorumluyum bu şiirde...
Güneşi, bir yüzün kamaşan gözlerinde bırakalım...
Yaşama bir de bu yanından bakalım...
Bilekliklerimi ruhuma eş saydım...
Bir günlük ömrünü kelebeğin, kendi ömrüm varsaydım...
Bir kelebek ömrü için anlamsız derler zaman kavramı...
Çıkarmaya çalıştım bu cümlenin derinliklerinden anlamı...
Muvaffak olamadım bir türlü...
Katetmeye çalıştım bu kabullenişi...
El atsın sevabına bir bilirkişi...
Sorarım size ey ahali;
Saatin kordon boyundan tutunup,inerken zamanın sularına...
Bir kelebeğin uykusu nasıl denk düşebilir;
Zamansız ölen insan uykularına ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞİYAN
PoetryHayat insanı sürükleyip duran bir rüzgardır...Bazılarımız rüzgara karşı koyup hayata tutunmaya çalışırken bazılarımız da bu rüzgarda savrulup gidiyoruz..Ben de bu rüzgarın beni sürüklediği limanlardan ve düşlerimden kopardığım anıları getirdim sizle...