Bir kadın tanıdım...
Doğurdu beni...
Fedakarlık gördüm ben o kadında...
Güç gördüm...
Masumiyeti de,ayakta durabilmeyi de,
Sadakati de sefkati de...
Sevmeyi ve sevebilmeyi de onunla öğrendim...
Bir kadın tanıdım...
Büyüttü beni...
Sonra binlerce kadın tanıdım...
Kimisi yakınım , kimisi arkadaşım
Kimisi de sırdaşım oldu...
Sonra hep birlikte bir çok kadın tanıdık...
Kimisi Anadolunun bağrında çekti acısını...
Sürdü tarlasını...
Kimi sokak ortasında tattı ölümü...
Açlık belasını...
Kiminin okuma hakkı alındı elinden...
Yaşlar dökülürken gözbebeklerinden...
Kimisi küçük yaşta gitti gelin oldu birine...
Oyuncak bile değmemişken henüz o masum ellerine...
Kiminin çevresi düşmandan beterdi...
Hiç istemediği halde dokundular bedenine...
Kiminin eş bildiği, sırdaş bildigi yaktı canını...
Cehenneme çevirdi bir evi cennet yerine...
Kimisi gencecikti , bir yolculuğun kurbanı oldu...
Gitmek üzereyken huzur dolu evine...
Kimisi kendi yaktı canını...
Ağır geliyor diye yaşadıkları kalbine ve beynine...
Bir çok kadin tanıdık hep birlikte...
Daha da çok tanırız...
Başka şeyler kullanıldığı sürece beyin yerine...
Insanlığın bittigine çoğu kez şahit olduk...
Sustuk...
Susturulduk...
Köşe başlarında vurulduk...
Bugün kadınlar günüymüş kutlu olsun...
Ama biz kadınlar yorulduk...
Çok yorulduk...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞİYAN
PoetryHayat insanı sürükleyip duran bir rüzgardır...Bazılarımız rüzgara karşı koyup hayata tutunmaya çalışırken bazılarımız da bu rüzgarda savrulup gidiyoruz..Ben de bu rüzgarın beni sürüklediği limanlardan ve düşlerimden kopardığım anıları getirdim sizle...
