Sukuneti kendi içine hapsetti gönül
Gecenin kıyısı;kuytu,telaşlı
Balkon kenarı ıssız,ıslak
Sardunyaların gözü yaşlı...
Bilmediğim bir ağırlık gelip kuruluyor gönlüme
Bastırdıkça yükleniyorum acılarını
Kulağıma fısıldıyor rüzgar;
Tarifi mümkün olmayan diyarlardan sürüklediği sancılarını...
Derin bir iç çekiş...
Ardı ardına sıralı soluklar.
Koltuğa yaslı bir beden...
Neden yas tuttuğunu bile bilmeden.
Adresi bilinmeyen...
Bir neden?
Bunca sıkıntıya delalet eden...
Gökyüzü kara çarşaflara bürünmüş.
Netameli bir gece...
Yıldızların boynu bükük.
Ayın bağrı yanık,üstü başı sökük.
Ayağa kalkışlar,minik adım atışlar.
Ve yeniden bırakmak kendini
Sanki birileri avucunun ortasında sıkıyor tüm kalbimi.
Yerlere düşüyor yaprakları,kırgın bir sonbahar takvimi...
Uykusuzluk muhtemel...
Gözlerin önünü örten ince bir tül.
Gönül katilini bilmeyen bir maktül.
Dökül gece dökül...
Bir neden söyle neden?
Nedir bunca sıkıntıya delalet eden?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞİYAN
PoetryHayat insanı sürükleyip duran bir rüzgardır...Bazılarımız rüzgara karşı koyup hayata tutunmaya çalışırken bazılarımız da bu rüzgarda savrulup gidiyoruz..Ben de bu rüzgarın beni sürüklediği limanlardan ve düşlerimden kopardığım anıları getirdim sizle...
