Ne aşkı yaşadım ne de onun gibi nitelendirilen herhangi bir duyguyu...
Yaşadıklarımın adı yoktu...
Hayatım bir nevi duygu karmaşalarından ibaretti...
Gelen her insan hiç gitmeyecekmis gibi geliyor...
Kapımı çalıp, yalnızlığımla aramdaki tatlı münasebeti bozma girişimlerinde bulunuyordu...
Ben inadına hayır diyordum...
Karşımdaki acı çekiyordu...
Onunla birlikte bende çekiyordum bu acıyı...
Acıyı paylaşıyorduk...
Bu süreçte anılar da oluşuyordu kendiliğinden...
Anıları da paylaşıyorduk...
Ama ben yine de kararlılığımı koruyordum...
Çünkü bana göre hiçbir gelen tam olarak gelmiyordu...
Sonra yoruluyordu karşımdaki...
Ve her beklenen son gibi bırakıp gidiyordu...
Giderken siliyordu herşeyi...
Unutmak kolay olsun diye...
Bunun için suclayamam karşıdakini...
Hakkı var...
Belki de silmek unutmaya kolaylık sağlayabilirdi...
Velhasıl kelam...
Gidiyordu karşıdaki...
Paylaşılan anıları da , acıları da silip ardına bile bakmadan gidiyordu...
Ve her beklenen sonda olduğu gibi...
Anılarda, acılarda bana kalıyordu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞİYAN
PoésieHayat insanı sürükleyip duran bir rüzgardır...Bazılarımız rüzgara karşı koyup hayata tutunmaya çalışırken bazılarımız da bu rüzgarda savrulup gidiyoruz..Ben de bu rüzgarın beni sürüklediği limanlardan ve düşlerimden kopardığım anıları getirdim sizle...
