Gidişinin üzerinden kırküç anlamsız gün...
Bin otuz iki gereksiz saat geçti...
Dakikaları hesaplamak istemedim...
Bilirsin benim her dakikam seninle geçti.
Saniye denilen kavram gereksiz bir ayrıntı zaten...
Bak bir önceki cümleyi yazana kadar bile
Ondört saniye geldi geçti...
Sen gittin gideli çok fazla gün geçti...
Gittin...
Geride bıraktıklarına...
Pencerendeki kadına...
Ardında bıraktığın göz yaşlarına bir kere bile dönüp bakmadan...
Gözlerini birkez bile yormadan...
Gittin sen...
Ve ben yavaş yavaş eksilttim seni anılarımdan...
Çıkardım kendimden...
Geride bıraktım yaşadıklarımı gün gün...
Merak etme iyiyim şimdi...
Etmediğini biliyorum tabiki...
Sadece bil istedim...
Unutmaya başladım seni...
Bu yüzden seni en son sevdiğim gün dün...
Ve bittiğin gün bugün olsun...
Gitme diye yalvarmamıştım sana...
Gidenin yolu açık olsun...
Ama git diye yalvarıyorum sana...
Kırk dördüncü günün hatırına...
Git artık...
Ne olursun...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞİYAN
PoetryHayat insanı sürükleyip duran bir rüzgardır...Bazılarımız rüzgara karşı koyup hayata tutunmaya çalışırken bazılarımız da bu rüzgarda savrulup gidiyoruz..Ben de bu rüzgarın beni sürüklediği limanlardan ve düşlerimden kopardığım anıları getirdim sizle...
