Bir pencere kenarında menekşe kokulu bir kadın vardı...
Kimbilir kaç gecedir bekliyordu hayalini kurduğu aşkı...
Kaç kere bakmıştı arabaların aşındırdığı asfalta...
Ve kaç kez takıldı kimbilir gözleri;
Komşunun mor menekşelerine...
Bir kadın vardı menekşe kokulu...
Her bahar sevdasını bekleyip,
Her kış içine gömülen...
Bir kadın vardı...
Baharını umutla bekleyen...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞİYAN
PoetryHayat insanı sürükleyip duran bir rüzgardır...Bazılarımız rüzgara karşı koyup hayata tutunmaya çalışırken bazılarımız da bu rüzgarda savrulup gidiyoruz..Ben de bu rüzgarın beni sürüklediği limanlardan ve düşlerimden kopardığım anıları getirdim sizle...
