Simdi sen sokak lambaları ardına saklanmış karanlık birisin.
Bir kaldırım taşına yaslanmış bir meczup yahut;
Yıldızlarla süslenen bir gökyüzüne mensup gibisin...
Delisin yüreğim...
İşte kısacası öyle mecnun gibisin...
Öylesine geçerken uğradığın şu dünyada...
Başıboş bırakılmış insanlığın ortasında...
Bin parçaya bölünmüş bir huzur evisin...
Şimdi hangi yüreğe misafir olasın...
Senin gibi bir deliyi hangi yürek neylesin...
Delisin...
Ervahı ezelden beri bir adım ileride bin adım geridesin.
Tutturmuşsun bir insan olmaktır...
Tutturmuşsun bir yalnız kalmaktır...
Tahayyül ettiğin düşlerin içinde kaybolan bir gemisin.
Kendi ütopyasında yönünü kaybetmiş dümeni bozuk bir gemi...
Şu dönmedolap dünyada doğru rota neresi bir bilen söylesin...
Eylesin biri gelsin beni eylesin...
Birisi haklısın desin,birisi gülümsesin...
Haklısınız boşluk olarak telakki ettiğimiz ,
Masumiyetin kaybolduğu şu devri alemde kim beni neylesin...
Heybem muhatabı olmayan sözlerle dolup taşmış...
Sözlerimin bir ayağı çukurda başı arşı alaya ulaşmış...
Kim beni niye alelesin...
Muvafak olmaya çabalama sakın şu yeknesak dünyada...
Dere tepe aşsanda sen hep aynı yerdesin...
Bir gün gelecek ki ey deli gönül...
Nikbinliklerle dolu yüreğin toprak olacak...
Bir bakacaksın ki;
Naçar ve biçare her insanın sonuca vardığı yerdesin...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞİYAN
ŞiirHayat insanı sürükleyip duran bir rüzgardır...Bazılarımız rüzgara karşı koyup hayata tutunmaya çalışırken bazılarımız da bu rüzgarda savrulup gidiyoruz..Ben de bu rüzgarın beni sürüklediği limanlardan ve düşlerimden kopardığım anıları getirdim sizle...