Çocuklar...çocuklarımız...
Affedin biz büyükleri...
Masumiyeti temsil eden o masum gülüşlerinizi...
Küçük ellerinizi,
Koruyamadık sizleri...
Şimdilerde yok etmeye çalışıyorlar masumiyetimizi...
İçimizdeki çocuğu katletmeye çalışıyorlar...
Bir zamanlar hiç çocuk olmamış gibi...
Bayramda şeker toplamamış gibi...
Affedin çocuklar..
Affedin bizi...
Koruyamadık saf ve temiz yüreklerinizi...
Ama size söz...
Bizler,
Biz içindeki çocuğu yaşatanlar...
Kanımızın son damlasına kadar savunacağız temiz kalplerinizi...
Size söz...
Sadece gece saklambaç oynarken karanlıktan,
Bir de uyurken yatağın altından...
Ve yaramazlık yaptık diye annelerinizden korkacaksiniz...
Size başka hiçbir korku olmayacak...
Size söz...
Sadece ve sadece yediğiniz pamuk şekerinden kirlenecek elleriniz...
Ve evcilik oyunlarında kalacak evlilik kavramı...
Okuyacaksınız...
Hayallerinize ulaşacaksınız...
Yine ışıl ışıl ve içten gülümseyecek gülüşleriniz...
Size söz...
Hastalıktan korunmak adına yapılan aşılar dışında hiçbirşey yakmayacak canınızı...
Tamir edeceğiz kırılan oyuncaklarınızı...
Hafifleteceğiz tamiri mümkün olmayan acılarınızı...
Size söz...
Bizler,
Biz içindeki çocuğu yaşatanlar tutacağız ellerinizi...
Geleceğe taşıyacağız sizi...
Bir elimize alacağız çiçekleri...
Diğer elimize kitapları...
Büyüteceğiz sizleri...
Sizler de ellerinden tutup büyüteceksiniz masumiyeti koruyan başka çocukları... Bir olacağız birlik olacağız
Bu kirli dünyayı bizler kurtaracağız...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞİYAN
PoetryHayat insanı sürükleyip duran bir rüzgardır...Bazılarımız rüzgara karşı koyup hayata tutunmaya çalışırken bazılarımız da bu rüzgarda savrulup gidiyoruz..Ben de bu rüzgarın beni sürüklediği limanlardan ve düşlerimden kopardığım anıları getirdim sizle...
