Ankara bir başka şehir oluyor baharda...
Kuşları bir başka, Insanlari bir başka...
Gizlenen ne kadar sevda varsa,
Gün yüzüne çıkıyor bir anda...
Hasreti başka,vuslatı başka...
Ben Nisan yağmurlarını sevdim en çok
Yağarken damlaları ince ince.
Nasıl da mutlu oluyormuş insan
Bahara gönül verince...
Bir başka oluyor bu mevsimde bu şehir...
Erguvan ağaçlarında gizlenen tatlı bahar kuşları,
Esasında aşk denilen şey baharla birdir...
Bu mevsimde var olur bir yüreğin kanat çırpışları.
Bir başka sehir oluyor Ankara baharda...
Yüreğine su serpilmiş bir insan rahatlığı....
Arkasına yaşlanmış gibi durur ya bir tablo duvarda,
Bu hissiyattir baharın bizlere yaşattığı..
Arkana yaslanir izlersin koca başkenti...
Ne bir düşüncen vardır ne de kalbini yoran bir beklenti...
Sadece islandigi için seversin bir kenti...
Gözyaşlarına eşlik ettiği için belki...
Kim bilir...
Kim bilebilir ki...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞİYAN
PoetryHayat insanı sürükleyip duran bir rüzgardır...Bazılarımız rüzgara karşı koyup hayata tutunmaya çalışırken bazılarımız da bu rüzgarda savrulup gidiyoruz..Ben de bu rüzgarın beni sürüklediği limanlardan ve düşlerimden kopardığım anıları getirdim sizle...
