MEYSA | Cehennem ♣️TAMAMLANDI♣️

21.FARKINDALIK

BÖLÜM 21
FARKINDALIK

Geçen zamanın içinde genişleyen hisler beni yine Esat'ın kapısının önüne getirirken içime derin bir nefes çekip kapıyı açarak içeri girdim. Birkaç adımda Esat görüş alanıma girerken yanındaki boş koltuğa oturup bir süre sessizce durdum.

Düşüncelerim yağan yağmurun oluşturduğu taşkınlar gibi zihnimden bedenime akarken “Elisa?” dediğini duydum. Gözlerimi ellerimden çekip yüzüne çevirdiğimde ise yarım saat önce yüzünde taşıdığı öfkenin söndüğünü bakışlarında ise bir dalgınlık olduğunu fark ettim.

“İyi misin?”

Sorduğu soruyla başımı aşağı yukarı sallayıp gözlerimi gözlerinin içine diktim ve ona söyleyeceğim şeyleri zihnimde sakince tekrar ederek dile döktüm.

“Çınar uyandı ve iyi.”

Tek cümleden sonra söyleyeceğim şeyler Esat'ta nasıl bir etki bırakır ve bana nasıl bir tepkiyle dönmesine sebep olur bilmiyordum ama Esat gözlerimdeki tedirginliği hissetmiş gibi “Bir şey mi oldu?” dedi. Yutkunup konuştum.

“Hayır sadece Çınarla konuştuk ve onunla bir karara vardık.”

Esat kurduğum cümleden sonra yatağında hareketlenip tam oturur şekilde gözlerime bakıp “Ne kararı?” dedi meraklı bir sesle. Bende oturduğum yerden öne doğru kayıp “Esat, ben Meysa'ya bu kadar olay yaşansın diye gelmedim. Buraya gelirken düşündüğüm ve istediğim tek şey annemin katilini bulup varlığımı size kanıtlamaktı. Siz beni on bir yaşımda hiç doğmamışım gibi bütün sahip olduğum şeyden uzak tuttunuz. Sen o zaman karar verebilecek yaşta değildin belki ama ya sonra? Sen büyüdün, güçlendin ve herkes senden korka korka bahsetti ama ben senden yana benim için ağzından çıkan tek bir şey duymadım. Buna rağmen içimde sana karşı akılalmaz bir bağlılık var. Bunun nedenini biliyorum ve nedenini bilmeme rağmen aşmak için bir çaba sarf etmiyorum çünkü seni sevmek; beni varmışım, aileden biriymişim gibi hissettiriyor,” dedim ve gözlerimi ondan çekip odanın içindeki tavana çevirdim.

Bir süre beyaz tavanı izleyerek gözlerime dolan yaşları geri itmeye çalıştım, bunu başardığımda ise tekrar Esat'a döndüm.

“Sen annem konusunda bana hiç el uzatmadın dahası bu konuya dahil olmamak ve beni de dahil etmemek için çok çaba sarf ettin ama artık zamanı geldi. Ben bugünden sonra sadece annemin katilini bulmak için çalışacağım Esat ve bu konuda senden tek isteğim bana engel olmaman. Yollarımı kapatırsan ben bir yolunu bulur, başka izlere basarak yine o yere ulaşırım ama bu sefer kesin çizgilerle seninle olan yollarımız ayrılır. Bunu söylemek zorundayım çünkü ben bunu anneme de çocukluğuma da borçluyum Esat. O kar maskeli adam tek annemi vurmadı orada, beni de vurdu çocukluğumdan. Ben o zaman yaşadığım korkuyu yurtta da yaşadım, Ayfer annemin evinde de ve Meysa'da da.”

Esat, söylediğim şeylerle birlikte uzun bir süre yüzüme bakıp sessizliğini korudu daha sonra ise “Yolunu kapatmam Elisa ama o yola da çıkmanı istemem çünkü sana zarar gelsin istemiyorum,” dediği an oturduğum yerden hızlıca kalkıp sinirden yeşile dönen harelerimi yüzünde gezdirdim.

“Yine mi benim zarar görmeme geldi konu, yine mi Esat? Ben zaten burada kaldıkça zararların en büyüğünü sırtlanmıyor muyum? Dahası öyle bir konuşuyorsun ki annemin katilini bildiğini düşüneceğim!”

Esat, oturduğu yerden kalkmaya çalışıp birkaç denemeden sonra bunu başararak karşıma dikildiğinde uzun bedeninin yanında ufacık kalmıştım. Bu yüzden ona aşağıdan bakıp ateş kıvılcımı gibi yanıp duran yeşil sarı gözlerimi ondan bir an olsun ayırmadım. Esat ise ona yukardan bakan gözlerimin üzerine elini getirirken bir avcuyla iki gözümü de kapatmıştı.