MEYSA | Cehennem ♣️TAMAMLANDI♣️

11. GECE

11. BÖLÜM
GECE

Gördüğüm yüz bütün cümleleri yutarken onun bize doğru gelen adımları fazlaca şüpheliydi. Tam karşımda durup gözlerini üzerimde gezdirdi ve Esat'a döndü.

"Ne oluyor burada?"

Soğuk sesi bir cevap istediğinin kesin kanıtı olurken birkaç adım geriye çekildim. Şimdi Esat ve Yalçın karşı karşıyaydı.

"Sana ne Yalçın? Ne oluyorsa oluyor seni ilgilendiriyor mu?"

Esat'ın Yalçın'ı tersler ses tonu bahçenin içinde dolaşıp Yalçın'a döndüğünde Yalçın, ellerini üzerindeki kot pantolonun cebine yerleştirdi.

"Elbette ilgilendirmez benimki sadece merak."

Yalçın'ın umursamaz tavrına eklenen ses tonu gerilmeme sebep olurken Esat, "Ne işin var burada?" dedi. Bu soru benim ölüm fermanımın kanıtı gibi gözlerimin önünde büyürken Yalçın bana doğru bir adım atıp "Esila'ya bakmaya geldim," dedi ve bana göz kırptı.

Bu hareketi bir nebzede olsa içimi rahatlatırken onun bana mesajda yazdığı süreden daha erken geldiğini fark ettim.

"Sebep?"

Esat'ın kuşku barındıran sesi bir benim bir Yalçın'ın üzerinde gidip geldiğinde Yalçın, "Sadece merak," dedi ve daha fazla dikkat çekmemek için "Sanırım sizin işleriniz var, ben şimdi gideyim gece mekanda görüşeceğiz zaten," diyerek gözlerini benim üzerime çevirdi ve birkaç saniye boyunca bakıp gerisin geriye yürümeye başladı.

Bahçe kapısını tutup birkaç saniye boyunca gerimizde kalan kadına baktı ve ona hitaben "Esila doğal olarak güzel bir kız, sakın ona kendi yüzündeki gibi ağır ve itici bir makyaj yaptırma," dedi ardından da tekrar bana baktı "Güzel, çok güzel olacaksın," diyerek gözlerini üzerimde gezindirip bahçe kapısını kapattı ve arkasını dönüp yavaş adımlarla bizden uzaklaştı.

Onun adımları uzaklaştıkça Esat'ın öfkesini en yakınımda hissediyordum.

"Resmen buraya gözdağı vermeye geldi! Seni gece mekanda görmek istiyor. Görüyorsun değil mi içinde bulunduğum durumu Elisa? Amacı seninle benim aramdaki bağın ne olduğunu çözmek."

Esat'ın cümleleri beni kendime getirirken "Amacı her ne olursa olsun bunu kabul etmem Esat! Ben kimsenin oyuncağı olacak biri değilim. Madem beni korumak amacın o zaman bir başkasının eline bırakmazsın. Zaten önünde sonunda Yalçın aramızdaki durumu öğrenecek. Ne zannediyorsun beni sonsuza dek saklayacağını falan mı?" dedim soru dolu gözlerimi Esat'ın üzerine dikip.

Esat içine derin bir nefes alıp elini çaresizce yüzünden gezdirdi ve "Elisa," dedi ardından birkaç saniye boyunca durup gözlerimin içine baktı. Sanki düşündüğü şeyleri önce kendine söylüyor, kendi içinde kabullenmeye çalışıyordu.

"Elisa, yalvarırım bana güven. Ben seni kimsenin eline vermeyeceğim. Sen, Yalçın'ın nasıl bir insan olduğunu bilmiyorsun. Onun benden hiçbir farkı yok. Üstelik işin içinde ben varım. Eğer senin benim kardeşim olduğunu öğrenirse canını yakar ve belki de ben buna engel olmak için geç kalabilirim. Beni anlıyor musun? Senin için istiyorum bütün bunları yoksa şart mı senin geceye çıkman? Asla. Ben, senin saçlarına dokunmaya kıyamıyorum bir başkasının başka bir niyetle sana bakmasına bile müsade etmem ama bu gece buna mecburuz. Yalvarırım zorluk çıkarma seni koruyacağım."

Esat'ın yalvaran ve samimi sesi içimi yumuşatırken "Esat, seni anlıyorum ama sende beni anla. Ben sana yalvarırım, yalvarırım beni bunu yapmaya zorlama çünkü," dedim ve sustum. Gözlerim dolmuş bir hâlde Esat'a arkamı döndüğümde içime derin bir nefes aldım ve tekrar bedenimi Esat'a çevirip konuştum.